Heinrich Otto Wieland

Heinrich Otto Wieland
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Pforzheim, 1877ko ekainaren 4a
Herrialdea	Alemaniar Inperioa  Hirugarren Reicha  Weimarko Errepublika  Mendebaldeko Alemania
Heriotza	Starnberg, 1957ko abuztuaren 5a (80 urte)
Familia
Seme-alabak	ikusi Eva Wieland (en)
Anai-arrebak	ikusi Hermann Wieland (en)
Hezkuntza
Heziketa	Municheko Unibertsitatea
Hezkuntza-maila	Doktor Nauk in Philosophy (en)
Tesi zuzendaria	Johannes Thiele (en)
Doktorego ikaslea(k)	Rolf Huisgen (en) Leopold Horner (en) Bernhard Witkop (en) Elisabeth Dane (en)
Hizkuntzak	alemana
Irakaslea(k)	Adolf von Baeyer
Jarduerak
Jarduerak	kimikaria eta unibertsitateko irakaslea
Lantokia(k)	Friburgo eta Munich
Enplegatzailea(k)	Municheko Unibertsitatea Friburgoko Unibertsitatea Municheko Teknologia Unibertsitatea
Jasotako sariak	ikusi Commander's Cross of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany Arteetan eta Zientziatan Merituaren Ordena Kimikako Nobel Saria  (1927) Otto Hahn Prize for Chemistry and Physics  (1955) Theodor Frerichs Prize  (1972) Foreign Member of the Royal Society  (1931ko ekainaren 25a) Goethe Medal for Art and Science  (1942) Silliman Memorial Lectures  (1930)
Kidetza	Royal Society Zientzien Bavariar Akademia Zientzia eta Humanitateen Heidelbergeko unibertsitatea Sobietar Batasuneko Zientzien Akademia Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia Zientzien Errusiar Akademia Prusiako Zientzien Akademia Alemaniako Natur Zientzien Leopoldina Akademia Zientzia eta Humanitateen Heidelbergeko unibertsitatea Ameriketako Estatu Batuetako Zientzien Akademia Nazionala

Heinrich Otto Wieland (Pforzheim, 1877ko ekainaren 4a - Starnberg, Bavaria, 1957ko abuztuaren 5a) alemaniar kimikaria izan zen. 1927ko Kimikako Nobel Saria jaso zuen azido behazunari buruzko ikerketengatik.

Municheko Unibertsitatean ikasi zuen. Unibertsitate horretako irakasle izan zen, eta ondoren Municheko Estatu Laborategiko irakasle. Friburgoko Unibertsitatean, apoen pozoiak eta azido behazuna ikertzen hasi zen. Alkaloide sintetikoak ere ikertu zituen, hala nola morfina eta estriknina. 1941ean alfa-amanitina toxina isolatu zuen, hiltzaile berdearen agente aktibo nagusia.

Bigarren Mundu Gerran bere ikasle juduak babestu zituen.

Kanpo estekak

• Datuak: Q76610
• Multimedia: Heinrich Wieland / Q76610