Quino

Quino
"Quino"ren argazkia 2004koa. Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakJoaquín Salvador Lavado Tejón
JaiotzaGuaymallén (en) Itzuli, 1932ko uztailaren 17a
Herrialdea Argentina
 Espainia  (1990 -
HeriotzaLuján de Cuyo (en) Itzuli, 2020ko irailaren 30a (88 urte)
Hezkuntza
Hezkuntza-mailaohorezko doktorea
ohorezko doktorea
ohorezko doktorea
katedraduna
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakkomikigilea, umorista grafikoa, marrazkilaria eta karikaturagilea
Lan nabarmenak
ikusi
  • Mafalda
    Q109308964 Itzuli
Jasotako sariak
ikusi
  • Komunikazioaren eta humanitateen Asturiasko Printzesa saria  (2014)
    Prince Claus Award  (2005)
    Ohorezko Legioko ofiziala Ohorezko Legioko ofiziala  (2014)
    Award Gato Perich  (2010)
    Officer of Arts and Letters Officer of Arts and Letters  (2010eko apirilaren 23a)
    Haxtur Award  (2000)
    Max & Moritz Prize  (1988)
    Sproing Award  (1989)
    Elisabet Katolikoaren Ordenaren zalduna Elisabet Katolikoaren Ordenaren zalduna
    Haxtur Award  (2014)
    Premio Iberoamericano de Humor Gráfico Quevedos  (2000)
    Konex Award  (1982, 1992)
    Illustrious Citizen of Buenos Aires
    Ohorezko Legioko ofiziala Ohorezko Legioko ofiziala
    Pablo Neruda Order of Artistic and Cultural Merit  (2015)
    Officer of Arts and Letters Officer of Arts and Letters  (2012)
    Ambrogino d'oro  (2004)
    Romics d'Oro  (2011)
    [[]]  (2009)
Izengoitia(k)Quino
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioaateismoa
quino.com.ar
IMDB: nm0704038 Edit the value on Wikidata

"Quino" edo Joaquín Salvador Lavado (Mendoza, 1932ko uztailaren 17 - ibidem, 2020ko irailaren 30a) komikigile argentinarra zen, Fontanarrosarekin batera ezagunenetarikoa.

Haatik, Quino bera mundu mailan askoz ezagunagoa, batez ere "Mafalda" komiki sortari esker, 1964tik 1973 arte jatorriz argitaratutakoa. Mafalda izeneko neskatoa eta Manolito bere lagunaren burutazioak gaur egungo gizarteari buruzkoak klasiko bihurtu dira.

Biografia

Txikitatik Quino izena jarri zioten, bere osabarengandik, Joaquin ilustratzailearengandik, bereizteko. 1945ean, ama hil ondoren, Mendozako Arte Ederretako Eskolan hasi zen ikasten. Bere aita handik gutxira hil zen, Quinok hamazazpi urte zituenean. Eskola utzi zuen, komiki istorioen egile izateko asmoz, eta laster saldu zuen bere lehen lana. Hainbat argitaletxetan saiatu zen lana aurkitzen, baina ez zuen arrakastarik izan. Derrigorrezko soldaduska egin ondoren, 1954an Buenos Airesen finkatu zen.

Bere lehen umorezko orrialdea Esto Es astekarian argitaratu zuen, ordutik aurrera beste hedabide askotan argitaratzen hasi zen: Leoplán, TV Guía, Vea y Lea, Damas y Damitas, Usted, Panorama, Adán, Atlántida, Che, Democracia egunkaria, besteak beste.

1954an, aldizka argitaratzen hasi zen Rico Tipon eta gero Tía Vicenta eta Dr. Merengen. Handik gutxira, publizitate-marrazkiak egiten hasi zen. Bere lehen bilduma liburua, Mundo Quino, 1963an argitaratu zuen, eta, ondoren, Mansfield etxetresna elektrikoen enpresarentzako ezkutuko publizitate kanpaina baterako orrialde batzuk eskatu zizkioten[1], Mafaldaren pertsonaia horretarako sortu zuelarik. Kanpaina ez zen gauzatu, eta, beraz, Mafaldaren lehen istorioa Leoplanen argitaratu zen, eta, ondoren, Primera Plana astekarian argitaratu zen aldizka, astekariaren zuzendaria Quinoren laguna baitzen. 1965 eta 1967 artean Argentinako El Mundo egunkarian argitaratu zen; laster argitaratu zuen lehen bilduma liburua eta beste herrialde batzuetan argitaratzen hasi zen, horien artean Italian, Espainian (zentsurak helduentzat bezala etiketatzera behartu zuen) eta Portugalen.

1973ko ekainaren 25ean Mafaldaren komikiak utzi ondoren, Quino Milanera joan zen, eta umorezko orrialdeak egiten jarraitu zuen.

2014ko maiatzaren 21ean, Komunikazio eta Giza Zientzien Asturiasko Printzea saria jaso zuen[2], eta hurrengo urriaren 25ean eman zioten[3].

Beste lan batzuk

  • Mundo Quino (1963; berriro argitaratua 1998an)
  • A mi no me grite (1972)
  • Yo que usted... (1973)
  • Bien, gracias, ¿y usted? (1976)
  • Hombres de bolsillo (1977)
  • A la buena mesa (1980)
  • Ni arte ni parte (1981)
  • Déjenme inventar (1983)
  • Quinoterapia (1985)
  • Gente en su sitio (1986)
  • Sí, cariño (1987)
  • Potentes, prepotentes e impotentes (1989)
  • Humano se nace (1991)
  • Yo no fui (1994)
  • Cuentecillos y otras alteraciones (testuak Jorge Timossi-renak) (1995)
  • ¡Que mala es la gente! (1996)
  • ¡Cuánta bondad! (1999)
  • A mí no me grite (1999)
  • Esto no es todo (bilduma) (2002)
  • ¡Qué presente impresentable! (2005)

Erreferentziak

  1. ↑ «El Barrio de Mafalda» web.archive.org 2010-05-15 (Noiz kontsultatua: 2020-09-30).
  2. ↑ (Gaztelaniaz) «Quino, Premio Príncipe de Asturias» ELMUNDO 2014-05-21 (Noiz kontsultatua: 2020-09-30).
  3. ↑ (Gaztelaniaz) «Quino, el "padre de Mafalda", recibió el premio Príncipe de Asturias» www.lanacion.com.ar (Noiz kontsultatua: 2020-09-30).

Ikus, gainera

Kanpo estekak

  • (Gaztelaniaz)(Ingelesez)(Frantsesez)(Italieraz)(Portugesez) Quinoren webgune ofiziala
Autoritate kontrola
  • Wikimedia proiektuak
  • Wd Datuak: Q317139
  • Commonscat Multimedia: Quino / Q317139
  • Wd Datuak: Q317139
  • Commonscat Multimedia: Quino / Q317139