Ingrid Betancourt

Ingrid Betancourt
Irudi gehiago
member of the Senate of Colombia (en) 1998ko uztailaren 20a - 2002ko otsailaren 23a Kolonbiako Ordezkarien Ganbarako kidea 1994ko uztailaren 20a - 1998ko uztailaren 20a Barrutia: Bogota
Bizitza
Jaiotza	Bogota, 1961eko abenduaren 25a (62 urte)
Herrialdea	Frantzia  Kolonbia  Seychelleak
Familia
Aita	Gabriel Betancourt Mejía
Ama	Yolanda Pulecio
Ezkontidea(k)	Fabrice Delloye  (1983 -  1989) Juan Carlos Lecompte  (1997 -  2011)
Seme-alabak	ikusi Mélanie Delloye-Betancourt (en)
Hezkuntza
Heziketa	Parisko Ikasketa Politikoetako Institutua Lycée français Louis Pasteur (en) Harris Manchester College (en)
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	politikaria
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko zalduna Petra-Kelly-Preis  (2002) Elkartasunaren Asturiasko Printzesa sari  (2008) Geuzenpenning  (2004) Premios TVyNovelas 100 Emakume (BBC)  (2013) honorary doctorate from the Université de Montréal honorary citizen of Paris  (2002) M100 Media Award  (2008)
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa
Alderdi politikoa	Kolonbiako Alderdi Liberala

Ingrid Betancourt Pulecio (Bogota, 1961eko abenduaren 25a) politikari kolonbiar-frantziarra da.

Biografia

Familia aristokratiko baten barruan jaioa, haurtzaroa Parisen igaro zuen, eta geroago bertan politika ikasi zuen.

Kolonbiara bueltan, Partido Verde Oxígeno izeneko alderdi ekologista sortu zuen 1994an. Lau urte geroago, 1998an, senatuan sartu zen, boto ugari jaso ondoren. Horrek ekarri zion heriotza-mehatxuak jasotzea, eta horren ondorioz seme-alabak Zeelanda Berrira bizitzera joan ziren, aitarekin.

Azkenik, 2002an herrialdeko presidentea izateko aurkeztu zuen bere burua, kanpainari ekiten. Orduan FARC talde armatuak bahitu zuen, urte hartako otsailean, beste pertsona batzuekin batera. Hor hasi zen 6 urte baino gehiagoko bahiketa luzea. Tartean, Álvaro Uribe eskuindarrak hauteskundeak irabazi zituen, eta FARCekin inolako negoziaziorik egitea hasieran baztertu izan zuen. 2003ko uztailean Opération 14 juillet delakoak huts egin zuen, Betancourt askatzeko xedearekin egindakoa, eta azkenean Frantziako gobernuan eskandalua eragin izan zuen. 2004an Uriberen gobernuak jarrera aldatu zuen eta FARCekin harremanetan hasi zen, baina emaitzarik ez zuen eman bahiketari zegokionez. 2007an publikoki argitaratu zuten Betancourt oraindik bizirik zegoela, oso ahulduta baina, eta haren amari igorritako gutuna publiko egin zuten.

2008an hainbat saiakera egin izan zuten Ingrid Betancourt askatzeko, besteak beste Hugo Chavez presidente venezuelarrak egindakoa (Operación Emmanuelle), baina azkenik Kolonbiako armadak burututako operazioa (Operación Jaque) izan zen arrakasta lortu zuena: uztailaren 2an Betancourt eta beste 14 pertsona askatu zituzten.

Kanpo estekak

• Datuak: Q152472
• Multimedia: Íngrid Betancourt / Q152472