Anastazy IV

Anastazy IV

Anastasius Quartus

Corrado Demetri della Suburra
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	około 1073 Rzym
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 1154 Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Jana na Lateranie
Papież
Okres sprawowania	12 lipca 1153–3 grudnia 1154
Prior episcoporum ac omnium cardinalium
Okres sprawowania	1137–29 maja 1138, kwiecień 1139–12 lipca 1153
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	najpóźniej 21 lutego 1114
Nominacja biskupia	najpóźniej 17 marca 1128
Sakra biskupia	przed 7 maja 1128
Kreacja kardynalska	najpóźniej 21 lutego 1114 Paschalis II
Kościół tytularny	Kardynał-prezbiter S. Pudenziana (21 lutego 1114?), kardynał-biskup Sabiny (17 marca 1128?)
Pontyfikat	12 lipca 1153

Anastazy IV (łac. Anastasius IV, właśc. Corrado Demetri della Suburra ur. w Rzymie, zm. 3 grudnia 1154 tamże^[1]) – papież, którego pontyfikat przypadał na okres od 12 lipca 1153 do 3 grudnia 1154^[1].

Życiorys

Był Rzymianinem z dzielnicy Suburra^[1], synem Benedetto. Należał prawdopodobnie do, mającej greckie korzenie, rodziny Demetri. Corrado wybrał karierę duchowną, jednak o jego pierwszych 40 latach życia wiadomo bardzo niewiele. W starszej historiografii przypuszczano, że był opatem St. Ruf w Awinionie, ale w toku dalszych badań pogląd ten obalono. Najpóźniej 21 lutego 1114 roku papież Paschalis II mianował go kardynałem-prezbiterem św. Pudencjany^[1]. W 1127 był legatem Honoriusza II na Montecassino; prawdopodobnie w nagrodę za wypełnienie tej misji Honoriusz II mianował go kardynałem-biskupem Sabiny (1128)^[2]. Podpisywał bulle papieskie między 25 lutego 1114 a 13 czerwca 1153. Uczestniczył w papieskich elekcjach w styczniu 1118, w 1119, w grudniu 1124, w lutym 1130, we wrześniu 1143, w marcu 1144, lutym 1145 i lipcu 1153. Popierał Innocentego II podczas schizmy Anakleta II, był jego wikariuszem we Włoszech 1130-37, gdy papież musiał uciekać do Francji^[1]. Blisko współpracował z papieżem Eugeniuszem III – trzykrotnie zastępował go jako wikariusz podczas jego nieobecności w Rzymie (1145, 1147-1149 i 1150-1152/53)^[1]. W chwili wyboru na papieża był prawdopodobnie najstarszym członkiem Kolegium Kardynałów^[2].

Jako papież prowadził pojednawczą politykę wobec rzymskiej komuny miejskiej, dzięki czemu mógł bez przeszkód rezydować w Rzymie^[1]. Przyznał nowe przywileje zakonowi joannitów i załagodził spór z Fryderykiem Barbarossą dotyczący obsady arcybiskupstwa w Magdeburgu^[1]. Zakończył także długotrwały konflikt o obsadę arcybiskupstwa York w Anglii, zatwierdzając, wbrew stanowisku cystersów, arcybiskupa Wilhelma Fitzherberta^[1]. W listopadzie 1154 uroczyście podejmował w Rzymie kardynała Nicholasa Breakspeare'a, który powrócił z legacji w Skandynawii, gdzie zreformował organizację kościelną, tworząc metropolię w Nidaros^[1]. Anastazy IV zatwierdził jego decyzje, a niedługo potem zmarł. Jego następcą został właśnie Nicholas Breakspeare jako Hadrian IV.

Przypisy

Bibliografia

• Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
• Kazimierz Dopierała, Księga papieży, Wyd. Pallotinum, Poznań 1996
• Johannes Mathias Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
• Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130, Tybinga 1977
• Pope Anastasius IV. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-09]. (ang.).