Belabeltz

Belabeltz
Irudi gehiago
Iraute egoera
Arrisku txikia  (IUCN 3.1)
Sailkapen zientifikoa
Erreinua	Animalia
Filuma	Chordata
Klasea	Aves
Ordena	Passeriformes
Familia	Corvidae
Generoa	Corvus
Espeziea	Corvus corone Linnaeus, 1758
Banaketa mapa
Datu orokorrak
Zabalera	0,91 m
Kumaldiaren tamaina	4,5
Eguneko zikloa	eguneko
Errute denbora	19 egun

Belabeltza (Corvus corone) corvidae familiako hegazti bat da. 44-51 zentimetroko luzera izaten du, 94-109 zentimetroko hego luzera, eta 540-680 gramoko pisua. Lumadia eta hankak beltzak ditu. Moko zorrotza, gris iluna. Hotsa: kraa karraka latza, 3-4 aldiz errepikatua.

Helduak bikote lurraldekoietan bizi dira, baino gazteak saldotan.

Belabeltza orojalea da. Haziak, ornogabeak eta fruituak jateaz gain, ornodun txikiak harrapatzeko gauza da. Hegazti habietatik arrautzak edo txitoak har ditzake. Zabor eta haratustelei ere lotzen da.

Ia Paleartiko osoan hedatua. Ipar-Siberiako toki hotzenetan falta da. Nekazal eremu irekiak, zuhaitz bakan eta arboladiekin, ibar-basoak eta baso bazterrak maite ditu. Oihan zabal eta trinkoak ez ditu gogoko. Habia zuhaitzetan egiten du.

Deskribapena

Guztia beltza. Lumajea, mokoa, hankak, begiak, dena beltza da. Buruaren, bizkarraren eta hegoen lumajea beltz distiratsua da, isla urdinxkekin eta berdexkekin eta gainerakoa mateagoa.

Moko handi eta sendoa du eta hanka indartsuak, ondo prestatuta ibiltzeko. Erroia baino txikiagoa, baina tamaina onekoa, 45 cm ingurukoa da tamainaz, 90-100 cm-ko hego zabalera, eta normalean kilo erdi inguru pisatzen du.

Kontuan izan ematen dugun deskribapena, baita belabeltz izena ere, hemen daukagun azpi-espeziarena dela, Corvus corone corone, Europako iparraldean, erdialdeko zati handi batean eta mendebalde osoan Corvus corone cornix espeziea dago, ondo bereizten da honek bizkarra eta azpialdeak gris-arbel kolorekoak dituelako.

Jende askok belabeltza eta Erroia nahasten ditu, tamainaz alde nabarmena izan arren. Gomendagarria da buztanaren muturraren formari erreparatzea, belabeltzean zuzena eta erroian erronbo formakoa, hegaldian argi ikusten den xehetasuna.^[1]

Biologia eta ohiturak

Adimentsua eta orojalea, belabeltzak ia edozein inguru-gunetara egokitzen jakin du, edozein lekutan aurkitzen du zer jana, soroetan aleak jaten ditu, baratzetan fruituak, belardi, basamortu eta lugorrietan zehar ibiltzen da intsektuak, harrak, barraskiloak, bareak eta ornodun txikiak harrapatzen, hala nola saguak eta satorrak, apoak eta muskerrak, txori txitak, etab. Beste txorien arrautzak lapurtzea lortzen du jabeen arduragabekeriarik txikienean, eta hondakinak eta haratustela ere jaten ditu. Hori dela eta zabortegietan eta errepideetan ere ikusten da janari errazaren bila, trafikoak hil dituen animalia txikiak. Askotan ikusten da urmael eta urmael ertzetan, zapaburu eta uhandreen arrantzan.

Ustiatzen dituen baliabide askotarikoei esker, urte osoan zehar ugaltzeko eremuan egoteko aukera du.

Beraz, ia erabat sedentarioa da. Hemen ikus daitezke neguaren erdian ere, mendilerroen gainaldeetan, belatxingen eta erroien konpainian, mendizaleek eta eskiatzaileek atzean utzi ditzaketen janari hondarren atzetik.

Ez da gregarioa. Normalean bakarrik edo binaka mugitzen da, dozena erdi bat bat aleko familia taldeak gehienez. Erraz ibiltzen da. Hegoak astinduaz egiten du hegan, hegoei motel baina iraunkor eragiten die, ia ez du planeatzen.

Hemen ia esklusiboki zuhaitzetan egiten du habia, naiz eta urriak diren lekuetan harkaitz-ertzetara edo labarretara jo daitekeen. Makilez, belar adartxoez, lastoz eta lokatzezko plataforma bat eraikitzen du, eta material leunagoz forratzen du, goroldioa, ilea edo artilea adibidez.

Normalean, apirila edo maiatza inguruan erruten ditu, 4-5 arrautza urdin-berdexka kolorekoak marka ilunekin, ia hiru asteko inkubazioa behar dutenak.

Txitak 30-35 egunez egoten dira habian eta hegan egin ondoren gurasoei lotuta egoten dira luzaroan, normalean hurrengo urtera arte, ugalketa-garai berria iristen den arte.

Gaur egun ehiza barrutietako eta ehiza eremuetako jabe askok, belabeltza kaltegarria dela uste dute, beste hegazti batzuei arrautzak eta txitak lapurtzen dizkielako. Izan ere, gehiegi ugaldu den lekuetan bakarrik, hain zuzen ere, ehiztari berberek suntsitu dituztelako honen eta beste korbidoen populazioa kontrolatzen zuten hegazti harrapariak eta beste harrapari batzuk, kalte batzuk eragin ditzake.

Gainera, kontuan izan behar da kontsumitzen dituen intsektu eta karraskari txikien kopuru handiarekin nekazaritzan egin ditzakeen kalteak ere konpentsatzen dituela.

Banaketa, habitata eta estatusa

Belabeltzak banaketa zabala du Eurasia osoan. Gure espeziea, belabeltza, mendebaldeko Europan bakarrik, Eskozia eta Danimarka iparralderaino eta Alpeetan ekialdean, nahiz eta Asian berriz agertzen den. Iberia osoan arrunta.

Banaketa orokorra du Euskal Herrian. Oso ohikoa da Kantauri azpiko eremu osoan, zuhaitz eta espazio libreen proportzio egokia baitauka, ez horrenbeste Arabako Errioxan eta arraroa izan gabe, urriagoa Kantauri isurialdean.

Hasi kostaldetik eta mendietako zuhaiztietaraino ugaltzen da. Nahiago dituen habitat motak lur irekiak zuhaiztiekin, sakabanatutako zuhaitzak dituztenak edo basoen ertzak dira. Baso-masa itxi eta zabalak ez ditu gogoko, inguruko espazio irekiak behar baititu.

Zuhaitz motak ez diola axola dirudi, haritzak, pagoak, erkametzak, makalak etab.

Izen arruntak

Euskara batuan nagusitu den belabeltz izenaz gainera, euskaraz beste hainbat izen arrunt ditu: belamika, beltzurda, bele, belatx...

Erreferentziak

Kanpo estekak

• Hegaztiei buruzko euskal webgunea
• Araozko kontuak

• Datuak: Q26198
• Multimedia: Corvus corone / Q26198
• Espezieak: Corvus corone