Miguel Picazo

Miguel Picazo
Bizitza
Jaiotza	Cazorla, 1927ko martxoaren 27a
Herrialdea	Espainia
Heriotza	Guarromán, 2016ko apirilaren 23a (89 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	film-zuzendaria, gidoilaria eta aktorea
Jasotako sariak	ikusi [[]]  (1996) Andaluziako domina  (2014)

Miguel Picazo de Dios (Cazorla, Jaén, 1927ko martxoaren 27a - Guarromán, Jaén, 2016ko apirilaren 23a) espainiar zinema zuzendaria izan zen.

Biografia

Zuzenbideko ikasketak, Zinema-zuzendaritzakoak (Madrilgo Zinema Eskola Ofizialean) eta, ondoren, Psikologiakoak (Bostonen) egin zituen. Ohiko pertsonaien eguneroko bizimodua itxuraz sinplean agertzen diren tentsioak eta frustrazioak ikertu ditu trebetasun handiz. Horren erakusgarri da Miguel Picazoren lehenengo film luzea, Unamunoren izen bereko obran oinarrituriko La tía Tula (1964). Hasieran espainiar zinemagintza berriaren bideari heldu zion, eta Oscuros sueños de agosto (1967, Victor Erizerekin batera idatzia), El hombre que supo amar (1976) eta Los claros motivos del deseo (1976) filmatu zituen. Nolanahi ere, zentsura, telebistarako lan egin beharra eta filmak komertzializatzeko zailtasunak zirela medio, bertan behera utzi zuen zinemagintza, harik eta 1985ean Extramuros (1985) zuzendu zuen arte. Telebistarako egokitzapen literarioak eta haurrentzako programak egin izan ditu, besteak beste, Rinconete y Cortadillo (1971), Crónicas de un pueblo (1971) eta Cuentos de la Alhambra (1974). 1997an, Goya sari bat eman zioten, zinemagintzan egindako ibilbidearengatik.

Filmografia

Zuzendari eta gidoigilea

• 1964 La tía Tula
• 1967 Oscuros sueños de agosto.
• 1977 Los claros motivos del deseo.
• 1978 El hombre que supo amar
• 1979 Escrito en América (telefilm).
• 1982 Sonata de primavera (telefilm).
• 1985 Extramuros

Aktorea

• 1973 El espíritu de la colmena, Víctor Erice.
• 1975 El libro de buen amor, Tomás Aznar.
• 1988 Remando al viento, Gonzalo Suárez.
• 1991 La huella del crimen 2: El crimen de Don Benito, Antonio Drove.
• 1996 Tesis, Alejandro Amenábar.
• 1997 99.9, Agustí Villaronga.

Erreferentziak

• Datuak: Q6168678