André Pieyre de Mandiargues
| André Pieyre de Mandiargues | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | André Paul Edouard Pieyre de Mandiargues |
| Jaiotza | Parisko 17. barrutia, 1909ko martxoaren 14a |
| Herrialdea |  Frantzia |
| Lehen hizkuntza | frantsesa |
| Heriotza | Parisko 4. barrutia, 1991ko abenduaren 13a (82 urte) |
| Hobiratze lekua | Père Lachaise hilerria Père Lachaise hilerria |
| Familia | |
| Aita | David Pieyre de Mandiargues |
| Ezkontidea(k) | Bona (en)  |
| Seme-alabak | ikusi
|
| Familia | ikusi
|
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | frantsesa |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | itzultzailea, poeta, eleberrigilea, gidoilaria eta idazlea |
| Lan nabarmenak | ikusi
|
| Jasotako sariak | ikusi
|
| Mugimendua | surrealismoa |
| Izengoitia(k) | Pierre Morion |
    | |
André Pieyre de Mandiargues (Paris, 1909ko martxoaren 14a - ib., 1991ko abenduaren 13a) frantses idazlea izan zen.
Europan eta Mediterraneoko ekialdean zehar bidaiatu ondoren (etruriarren arteaz eta, oro har, kulturaz arduratu zen) Cahiers de poésie (Poesia-koadernoak) poesia-bilduma surrealista argitaratu zuen. Antzerki-lanak, kontakizun-liburuak eta eleberriak idatzi zituen. Obra nagusiak: Le Musée noir (1946, Museo beltza), Soleil des loups (1951, Otsoen eguzkia), Marbre (1953, Marmola), Le Lis de mer (1956, Itsasoko lirioa), La Motocyclette (1963, Motorra), La Marge (1967, Tartea), L´anglais décrit dans un château fermé (1979, Ingelesa itxitako gaztelu batean azaldua), Arsène et Cléopatre (1981, Arsenio eta Kleopatra) eta Le deuil des roses (1984, Arrosen dolumina).
Erreferentziak
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q462583
Multimedia: André Pieyre de Mandiargues / Q462583
