Modica

Modica
Comune di Modica
Panorama grada
Panorama grada
Panorama grada
Koordinate: 36°44′N 14°46′E / 36.733°N 14.767°E / 36.733; 14.767
Država  Italija
regija Sicilija
provincija Ragusa
Vlast
 - gradonačelnik Antonino Buscema
Površina
 - Ukupna 290 km² [1]
Visina 296 [1]
Stanovništvo (2008.)
 - Grad 54 332 [1]
Vremenska zona UTC+1 (UTC+2)
Poštanski broj 97015
Pozivni broj 0932
Službena stranica www.comune.palazzoloacreide
Karta
Modica na mapi Italije
Modica
Modica
class=notpageimage|
Modica na karti Italije

Modica (sicilijanski: Muòrica, latinski: Mutica, Motyca) je grad u talijanskoj provinciji Ragusa, u regiji Sicilija od 54 332 stanovnika.[1]

Modica je zajedno sa još 7 gradova iz regije Val di Noto (Caltagirone, Noto, Palazzolo Acreide, Ragusa, Scicli, Catania i Militello in Val di Catania) uvršten 2002. na UNESCO- vu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi, kao izvrstan primjer dobro očuvanih kasnobarkonih gradova iz 18. vijeka.[2]

Geografske karakteristike

Modica leži na jugoistoku Sicilije, u unutrašnjosti u brdima masiva Monti Iblei na nadmorskoj visini 296 m.[1]

Historijski centar grada podijeljen je na gornji (Modica Alta) i donji grad (Modica Bassa). Oni se uzdižu iznad kanjona riječica Ianni Mauru i Pozzo dei Pruni (sada natkrivenih), koji nešto niže formiraju rijeku Fiumara di Modica. Njen kanjon danas premošćuje vijadukt autoputa Catania - Ragusa. Nakon katastrofalnih poplava 1902. tok rijeke je reguliran, pa je u njezinoj kotlini podignut novi dio grada. U davnoj prošlosti u strmim liticama kanjona postojali su brojni pećinski stanovi, uklesani u mekom vapnencu.[1]

Modica je udaljena oko 20 km jugoistočno od Raguse.

Historija

Modica je bila drevno sikulsko naselje koje su grčki kolonisti zvali Μότυκα (Motika). Nju su osvojili Rimljani za vrijeme Prvog punskog rata - 241., zajedno s cijelom Sicilijom. Za rimskih vremena prvo je bila civitas decumana (naselje podčinjenih), a kasnije civitas stipendiaria.[1]

Castello dei Conti

Za vrijeme vladavine normanskog kralja Roger II. u prvoj polovici 12. vijeka, Modica je postala sjedište grofovije, i kao takva imala je političku važnost i za aragonskih vladara u 14. vijeku.[1] Nakon tog postala je feud dinastije Chiaromonte, a nakon njih Cabrera; a od 1480. - 1755. Henríquez-Cabrera.[1]

Modica je prestala biti feudalni posjed 1816. iste godine je postala administrativni centar distrikta u Intendaturi Sirakuza, kako je tad Sicilija bila podjeljena. A od 1860. do 1926. bila je sjedište okruga.

Kasnobarokni gradovi regije Val di Noto
Svjetska baština – UNESCO
 Italija
Registriran:2002. (26. zasjedanje)
Vrsta:Kulturno dobro
Mjerilo:i, ii, iv, v
Ugroženost:no
Referenca:UNESCO

Znamenitosti

Historijski centar Modice ima još i danas izgled kakav je bio u 18. vijeku.

Najveće atrakcije Modice su barokna katedrala San Giorgio obnovljena nakon potresa 1693. i crkve San Pietro, San Francesco di Paola (koja ima očuvanu gotičku sakristiju) i Chiesa del Carmine.

Pored sakralnih grad ima puno svjetovnih objekata; Castello dei Conti, Palazo Mercedari (u kojoj je danas muzej i biblioteka) i Teatro Garibaldi

Privreda

Modica je centar plodnog poljoprivrednog kraja u kom se uzgaja duhan, masline, agrumi, grožđe i bademi. Uzgajaju se i goveda i svinje.[1]

Modica ima i nešto prehrambene industrije u kojoj se proizvodi ulje, vino, slatkiši i konzerve. Pored tog ima i pogona strojarske i drvne industrije.[1]

Izvori

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 „Modica” (talijanski). Trecani enciclopedia Italiana. Pristupljeno 10. 06. 2013. 
  2. ↑ „Late Baroque Towns of the Val di Noto (South-Eastern Sicily)” (engleski). UNESCO. Pristupljeno 08. 06. 2013. 

Vanjske veze

Modica na Wikimedijinoj ostavi
  • Službene stranice grada Arhivirano 2012-05-09 na Wayback Machine-u (it)
  • Modica na portalu Trecani enciclopedia Italiana (it)
  • p
  • r
  • u

Agrigento (Dolina hramova) • Akvileja • Amalfijska obala • Bazilika Svetog Franje Asiškog i historijski centar Assisija • Botanički vrt u Padovi • Caserta (Palača u Caserti, Vanvitellijev akvadukt, San Leucio) • Castel del Monte • Etruščanske nekropole Banditaccia i Monterozzi • Cilento i Vallo di Diano (Paestum, Velia, samostan u Paduli) • Cinque Terre, Porto Venere i otoci Palmaria, Tino i Tinetto • Crespi d'Adda • Dolomiti (Alpe) • Etna • Liparski otoci • Ferrara • Historijski centar Firence • La Strade Nuove i kompleks Palazzi dei Rolli u Genovi • Langobardska središta u Italiji (Cividale del Friuli, Brescia, Castelsepriou, Spoleto, Campello sul Clitunno, Benevento, Monte Sant'Angelo) • Mantova i Sabbioneta • Sassi i park crkava u stijenama Matere • Medici vile i vrtovi • Torre Civica, Piazza Grande i Katedrala u Modeni • Monte San Giorgio1) • Historijski centar Napulja • Historijski centar Pienze • Katedralni trg u Pisi • Pompeji, Herkulanej i Oplontis (Torre Annunziata) • Prahistorijska naselja sojenica oko Alpa2) • Raetinska pruga1) • Ranokršćanski spomenici u Ravenni (Mauzolej Gale Placidije, Neonov baptisterij, Arijanski baptisterij, Arhiepiskopska kapela, Bazilika Sant'Apollinare Nuovo, Teodorikov mauzolej, San Vitale i Bazilika Svetog Apolinarija u Classi) • Rezidencije Savojske dinastije • Historijski centar Rima uključujući Bazilika Svetog Pavla izvan zidina 3) • Sacri Monti • San Gimignano • Siena • Sirakuza i Pantalica • Su Nuraxi • Santa Maria delle Grazie, Milano • Hadrijanova vila i Villa d'Este (Tivoli) • Trulli Alberobella • Urbino • Crteži doline Val Camonica • Kasnobarokni gradovi visoravni Val di Noto (Caltagirone, Catania, Militello in Val di Catania, Modica, Noto, Palazzolo Acreide, Ragusa, Scicli) • Val d'Orcia • Venecija i njezina laguna • Verona • Vicenza i Paladijeve vile • Villa Romana del Casale (Piazza Armerina)

Italijanska zastava

1) Zajednička svjetska baština Italije i Švicarske  2) Zajedno s pet ostalih alpskih zemalja   3) Zajednička svjetska baština Italije i Vatikana   4) Zajednička svjetska baština Italije, Grčke, Španjolske i Maroka