Carlos Osoro
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Hiszpania | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 16 maja 1945 | ||
| Arcybiskup Madrytu | |||
| Okres sprawowania | 2014–2023 | ||
| Arcybiskup Walencji | |||
| Okres sprawowania | 2009–2014 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 29 lipca 1973 | ||
| Nominacja biskupia | 27 grudnia 1996 | ||
| Sakra biskupia | 22 lutego 1997 | ||
| Kreacja kardynalska | 19 listopada 2016 | ||
| Kościół tytularny | |||
 | |||
| |||
| Data konsekracji | 22 lutego 1997 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Ourense | ||||||||||||||||
| Miejsce | Katedra św. Marcina | ||||||||||||||||
| Konsekrator | Lajos Kada | ||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Carlos Osoro Sierra (ur. 16 maja 1945 w Castañeda), hiszpański duchowny katolicki, arcybiskup Madrytu w latach 2014–2023, kardynał.
Życiorys
Po studiach teologicznych w Salamance przyjął święcenia kapłańskie dla diecezji Santander 29 lipca 1973 z rąk biskupa Juana Antonio del Val Gallo. Po kilku latach pracy w Torrelavega został pracownikiem diecezjalnej kurii, pełniąc funkcje sekretarza biskupiego ds. duszpasterskich oraz delegata ds. powołań, seminarzystów oraz apostolstwa świeckich. W 1976 został wikariuszem generalnym diecezji, zaś rok później także rektorem seminarium w Monte Corbán. W latach 1994-1996 był przewodniczącym kapituły katedralnej.
Episkopat
27 grudnia 1996 został mianowany biskupem diecezji Ourense. Sakry biskupiej udzielił mu 22 lutego 1997 nuncjusz apostolski w Hiszpanii - arcybiskup Lajos Kada.
7 stycznia 2002 mianowany arcybiskupem metropolitą Oviedo[1].
8 stycznia 2009 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą Walencji[2]. Zastąpił na tym stanowisku kard. Agustína García-Gasco Vicente. W latach 2014–2017 był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Hiszpanii[3].
28 sierpnia 2014 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Madrytu w miejsce przechodzącego na emeryturę kardynała Antonio Rouco Vareli[4], zaś 9 czerwca 2016 ustanowił go także ordynariuszem dla hiszpańskich wiernych obrządku wschodniego[5]. 1 marca 2024 zrezygnował z urzędu ordynariusza dla hiszpańskich wiernych obrządku wschodniego[6]. 9 października 2016 ogłoszono jego nominację kardynalską[7]. Kreowany kardynałem prezbiterem Santa Maria in Trastevere 19 listopada 2016[8]. W latach 2020–2024 ponownie był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Hiszpanii.
12 czerwca 2023 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionego urzędu złożoną ze względu na wiek[9].
Przypisy
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO DI OVIEDO (SPAGNA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2002-01-07. [dostęp 2018-09-14]. (wł.).
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO DI VALENCIA (SPAGNA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2009-01-08. [dostęp 2018-09-14]. (wł.).
- ↑ Konferencja Episkopatu Hiszpanii w bazie gcatholic.org (ang.) [dostęp 2018-09-14]
- ↑ Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Madrid (Spagna) e nomina del successore. vatican.va, 2014-08-28. [dostęp 2018-09-14]. (wł.).
- ↑ Erezione dell’Ordinariato per i fedeli cattolici orientali residenti in Spagna e sprovvisti di gerarchia propria e nomina del primo Ordinario. vatican.va, 2016-06-09. [dostęp 2018-09-14]. (wł.).
- ↑ Rinuncia e nomina del nuovo Ordinario per i fedeli orientali sprovvisti di Gerarchia della propria Chiesa sui iuris in Spagna. vatican.va. [dostęp 2024-03-01]. (wł.).
- ↑ Annuncio di Concistoro il 19 novembre per la creazione di nuovi Cardinali, 09.10.2016
- ↑ Watykan: papież kreował 17 nowych kardynałów. deon.pl, 2016-11-19. [dostęp 2018-09-14]. (pol.).
- ↑ Rinuncia e Nomina dell'Arcivescovo Metropolita di Madrid (Spagna). s. vaticannews.va. [dostęp 2023-06-12]. (wł.).
Bibliografia
- Życiorys w słowniku biograficznym kardynałów autorstwa Salvadora Mirandy (ang.)
Linki zewnętrzne
- Carlos Osoro [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2023-06-12] (ang.).
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
- p
- d
- e
Hiszpańscy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek) |
|
|---|---|
| Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich |
|
| Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
- w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
