Lingvistička geografija
Lingvistička geografija (poznata i kao dijalekatna geografija, geografska lingvistika ili geolingvistika) je lingvistička disciplina odnosno grana dijalektologija koja proučava raširenost jezičnih pojava s aspekta njihove geografske distribucije s ciljem spoznaje njihovih mijena odnosno razvoja. Proučava teritorijalnu rasprostranjenost dijalekata i služi se pretpostavkama i metodama historijske lingvistike. Obrađena građa sa terena prikazuje se na kartama i u jezičnim atlasima. Osnivačem lingvističke geografije smatra se švicarsko-francuski dijalektolog J. Gilliéron koji je između 1897. i 1901. prikupljao građu za jezični atlas Francuske (štampan od 1902.). Na prostorima Hrvatske bitan opus u sferi lingvisitčke geografije ostavio je V. Vinja.
Izvori
- Opća i nacionalna enciklopedija: lingvistička geografija ili dijalekatna geografija
- Hrvatski jezični portal: geografija
- p
- r
- u
Geografske teme
Geografija • Historija geografije
(humanistička) | Bihevioralna • Demogeografija • Etnogeografija • Naselja (Ruralna • Urbana) • Ekonomska (Agrarna • Industrijska • Prometna • Razvojna) • Historijska • Kulturna (Feministička • Lingvistička • Regionalna • Religijska) • Medicinska • Politička • Socijalna • Strateška • Vojna • Vremenska |
|---|---|
i savezi
Američki savez (AAG) • Američko (AGS) • Evropski savez (EGEA) • Geografkinje (SWG) • Hrvatsko (HGD) • Internacionalna unija (IGU) • Iranski savez (IGA) • Kraljevsko (RGS) • Kraljevsko kanadsko (RCGS) • Kraljevsko škotsko (RSGS) • Nacionalno društvo (NGS) • Pariško (SD) • Rusko (RGO) • Saudijsko (SGS) • Savez (GA) • Srpsko (SGD)
Geografi • Geografija država • Osnovne teme
