Krešo Rakić

KREŠO RAKIĆ
Datum rođenja	27. oktobar 1919.
Mesto rođenja	Metković Kraljevina SHS
Datum smrti	početak decembra 1941. (22 god.)
Mesto smrti	Rakov Potok, kod Zagreba ND Hrvatska
Profesija	đak Tehničke škole
Član KPJ od	1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Narodni heroj od	23. jula 1952.

Krešo Rakić (1919 — 1941), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 1919. godine u Metkoviću. Osnovnu školu i dva razreda gimnazije završio je u rodnom gradu, nakon čega se 1932. godine njegova obitelj preselila u Zagreb, gdje je završio treći i četvrti razred gimnazije. Godine 1936., upisao je Srednju tehničku školu (građevinski smjer), koju je zbog bolesti završio tek u proljeće 1941. godine. Godine 1936., bio je primljen za člana Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Bio je osnivač kulturno-umjetničkog društva „Tehničar“. Tada je postao i član Komunističke partije Jugoslavije.^[1]

Poslije ulaska njemačkog okupatora u Zagreb i proglašenja Nezavisne Države Hrvatske 1941., Krešo je već krajem svibnja bio jedan od organizatora demonstracija srednjoškolaca protiv ustaške nacionalističke politike. Bio je i jedan od pokretača i organizatora raspačavanja letaka po školama i pisanja antifašističkih parola po Zagrebu. Ubrzo je postao rukovoditelj udarne grupe, te organizator i izvršitelj nekoliko diverzantskih akcija po Zagrebu. Sredinom srpnja, sudjelovao je u organiziranju bijega grupe interniraca iz logora Kerestinec. Istog mjeseca, on i njegova grupa zapalili su stadion u Maksimiru, čiji je materijal bio predviđen za izgradnju logora. Sudjelovao je, početkom kolovoza, u akciji kod Botaničkog vrta, kada je udarna grupa bombama napala 28 ustaša. U rujnu je bio jedan od napadača na njemački autobus s vojnicima u Zvonimirovoj ulici. Pored planiranja i izvođenja diverzantskih akcija, radio je i na upućivanju novih boraca iz Zagreba u partizane.^[1]

Prilikom jednog sastanka, 22. studenog 1941., na uglu Kvaternikova trga i Heinzelove ulice, bio je uhićen sa još četvoricom drugova i odveden u policijsku postaju. Nakon ulaska u policijsku zgradu, izvukao je bombu iz džepa i pokušao je aktivirati, ali su ga policajci oborili na pod i spriječili. Poslije toga je sljedećih dana bio izložen brutalnom mučenju i batinanju, ali ništa nije priznao. Početkom prosinca, zajedno sa sedamnaestoricom drugova bio je odveden na stratište kod Rakova Potoka u blizini Zagreba, gdje su svi strijeljani.^[1]

Ukazom Prezidija Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 23. srpnja 1952. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Portal NOB Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi.

• Narodni heroji Jugoslavije. „Partizanska knjiga“ Ljubljana, „Narodna knjiga“ Beograd, „Pobjeda“ Titograd, 1982. godina.

• p
• r
• u

Narodni heroji iz Dalmacije

Narodni heroji Jugoslavije rođeni na teritoriji Dalmacije, kao i oni koji su politički ili vojno djelovali na ovom području:

Ilija Antunović  • Tadija Anušić  • Božidar Adžija  • Maksimilijan Baće  • Vlado Bagat  • Ante Banina  • Anka Berus  • Božo Bilić  • Ante Bilobrk  • Andrija Božanić  • Miro Višić  • Ante Vučić  • Jure Galić  • Mate Golem  • Ivan Guvo  • Branko Dude  • Ljubo Dumičić  • Jošo Durbaba  • Đuro Đapić  • Obrad Egić  • Boško Žunić  • Ljubo Ilić  • Ante Jonić  • Ante Jurjević  • Vicko Krstulović  • Ivan Lavčević-Lučić  • Josip Lozovina  • Stanko Marević  • Ivan Marinković Slavko  • Drago Marković  • Slobodan Macura  • Marko Milanović  • Vicko Milat  • Ivan Morđin  • Stevo G. Opačić  • Stevo J. Opačić  • Stevo S. Opačić  • Vinko Pajić  • Pavle Pap  • Nenad Parenta  • Stanko Parmač  • Bogdan Peko  • Vladimir Peran  • Branko Perišić  • Bogdan Pecotić  • Rudolf Primorac  • Krešo Rakić  • Srećko Reić  • Ante Roje  • Paško Romac  • Ante Savin  • Nikola Sekulić  • Đermano Senjanović  • Mate Staničić  • Ljubo Truta  • Gojko Ujdurović  • Mate Ujević  • Stjepan Filipović  • Velimir Škorpik  • Lovro Šperac  • Dinko Šurkalo  • Prva dalmatinska proleterska udarna brigada  • Druga dalmatinska proleterska udarna brigada