Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1944 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1944 roku – czterdzieste wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Franklina Delano Roosevelta, a wiceprezydentem został Harry Truman.
Kampania wyborcza
Wybory prezydenckie w 1944 roku, podobnie jak poprzednie, toczyły się w cieniu II wojny światowej[1]. Partia Republikańska, która dwa lata wcześniej odniosła zwycięstwo w wyborach do Kongresu, była pewna, że tym razem wprowadzi swojego reprezentanta do Białego Domu[1]. Wobec sytuacji w kraju, głównie spowodowanej inflacją, spadło poparcie dla konserwatysty Wendella Willkiego, zatem delegaci nominowali progresywistę Thomasa Deweya[1]. Kandydatem na wiceprezydenta został izolacjonistaJohn W. Bricker[1]. Na lipcowej konwencji Partii Demokratycznej w Chicago, urzędujący prezydent postanowił ubiegać się o czwartą kadencję[2]. Uzyskał nominację bez sprzeciwów[2]. Jednakże wewnątrzpartyjna opozycja sprzeciwiła się ponownej kandydaturze Henry’ego Wallace’a na wiceprezydenta[3]. Współkandydatem Roosevelta został bardziej konserwatywny Harry Truman[2]. Zwycięstwo demokracie zapewniło poparcie mieszkańców wielkich miast, robotników i mniejszości etnicznych oraz religijnych[4].
Kandydaci
Partia Demokratyczna
F.D. Roosevelt
Harry Truman
Partia Republikańska
Thomas Dewey
John Bricker
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się 7 listopada 1944[5]. Roosevelt uzyskał 53,4% poparcia, wobec 45,9% dla Deweya[5]. Ponadto, niecałe 350 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[5]. Frekwencja wyniosła 56,1%[6]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Roosevelt uzyskał 432 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów[7]. Na Deweya zagłosowało 99 elektorów[7]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Truman, uzyskując 432 głosy, wobec 99 dla Brickera[7].