Wisznice

Wisznice
wieś
Ilustracja
Ulica Kościelna
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

bialski

Gmina

Wisznice

Wysokość

149–168 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

1355[2][3]

Strefa numeracyjna

83

Kod pocztowy

21-580[4]

Tablice rejestracyjne

LBI

SIMC

0022013[5]

Położenie na mapie gminy Wisznice
Mapa konturowa gminy Wisznice, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wisznice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wisznice”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wisznice”
Położenie na mapie powiatu bialskiego
Mapa konturowa powiatu bialskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wisznice”
Ziemia51°47′20″N 23°12′30″E/51,788889 23,208333[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wisznice (biał. Вішніцы) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Wisznice[5][6]. Wisznice leżą przy drodze krajowej nr 63 i drogach wojewódzkich nr 812 i nr 815. Przez miejscowość przepływa Zielawa, rzeka dorzecza Bugu, dopływ Krzny.

W latach 1579–1870 samodzielne miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wieś jest sołectwem, siedzibą gminy Wisznice[7]. Jest także siedzibą rzymskokatolickiej parafii Przemienienia Pańskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1506 mieszkańców i była największą miejscowością gminy[8].

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1446. Prawa miejskie Wisznice uzyskały między 1511 a 1579 rokiem. W XIX w. należały do Sapiehów. W latach 1705 i 1836 miały miejsce wielkie pożary miasta. Wisznice przestały być miastem 24 grudnia 1869. Wisznice położone były w drugiej połowie XVI wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego[9]. Podczas I wojny światowej spalono 90% miejscowości[10].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w czerwcu 1940 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2500 osób. W listopadzie 1942 roku getto zostało ostatecznie zlikwidowane. Żydzi zostali wywiezieni do getta w Międzyrzecu Podlaskim oraz obozu zagłady w Treblince[11].

Sport

W Wisznicach działa klub sportowy GLKSiT Tytan Wisznice, w którym działają dwie sekcje: męska i żeńska. Największe sukcesy sekcji żeńskiej to:

  • drugie miejsce w finale „Piłkarska kadra czeka” w roku 2008,
  • trzecie miejsce w II lidze kobiet gr. lubelska.

W Wisznicach co roku w wakacje odbywają się zawody w siatkówce plażowej na szczeblu międzypowiatowym.

Zabytki[12]

  • Zespół kościoła parafialnego Przemienienia Pańskiego wraz z otaczającym drzewostanem, dawna plebania.
  • Dawna cerkiew greckokatolicka, następnie kościół rzymskokatolicki św. Jerzego i Wniebowzięcia NMP, obecnie Centrum Kultury Chrześcijańskiej, wraz z otaczającym drzewostanem.
  • Cmentarz unicki, po 1875 prawosławny, zamknięty.

Wspólnoty wyznaniowe

Miasta partnerskie

Zobacz też

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148620
  2. Wieś Wisznice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-09] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1473 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. BIP gminy, sołtysi [dostęp 2023-11-06]
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Национальный атлас Беларуси, Mińsk 2002, s. 266-267.
  10. Parafia Rzymskokatolicka pw. Przemienienia Pańskiego w Wisznicach. [dostęp 2009-05-21].
  11. Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 730 .
  12. Dane wg rejestru zabytków nieruchomych województwa lubelskiego z 2015 r.
  13. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-17] .
  14. Strona gminy, wymiana młodzieży z Airvault.
  15. Wymiana młodzieży ze Sveio. sveio.kommune.no. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]..

Linki zewnętrzne

  • Wisznice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 622 .
  • p
  • d
  • e
Gmina Wisznice
Wsie
Kolonia
  • Małgorzacin
Integralne
części wsi
  • Bychanie
  • Horyce
  • Lubnia
  • Mierzwinek
  • Olszówka
  • Piszczanica
  • Sewerynówka
  • Smolarnia
  • Sulniawa
  • Za Szosą
  • Zacisze
  • Zarękowszczyzna
  • Żabiec

Herb gminy

  • p
  • d
  • e
Powiat włodawski (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie
(1867-1954 i 1973-75)
  • Bytyń (do ?)
  • Dębowa Kłoda (do 1954)
  • Hanna (od 1973)
  • Hańsk
  • Horodyszcze (do 1928)
  • Krzywowierzba (do 1954)
  • Opole (do 1954)
  • Ostrów (1870-1919)
  • Podedwórze (od 1973)
  • Romanów (do 1954)
  • Sławatycze ( od 1923)
  • Sobibór (do 1954)
  • Sosnówka (od 1973)
  • Stary Brus (od 1973)
  • Turno (do 1927)
  • Tyśmienica (do 18?? i ?-1954)
  • Uścimów (do 1954)
  • Urszulin (od 1973)
  • Wisznice (od 1928)
  • Włodawa
  • Wola Uhruska (od 1973)
  • Wola Wereszczyńska (do 1954)
  • Wołoskowola (18??-? i 1927-54)
  • Wyryki
Gromady
(1954-72)
  • Brus Stary / Stary Brus (1954-72)
  • Chmielów (1954 )
  • Dębowa Kłoda (1954 )
  • Dołhobrody (1954-61)
  • Hanna (1954-72)
  • Hańsk (1954-72)
  • Hola (1954-58)
  • Hołowno (1954-57)
  • Horodyszcze (1954-59)
  • Horostyta (1954-61)
  • Jedlanka Stara (1954 )
  • Kodeniec (1954 )
  • Kolechowice (1954 )
  • Kulczyn (1954-59)
  • Lubień (1954-57)
  • Łyniew (1954-59)
  • Macoszyn Mały (1954-61)
  • Orchówek (1954-57)
  • Orzechów Nowy (1954-56 )
  • Plebania Wola (1954 )
  • Podedwórze (1954-72)
  • Pogorzelec (1954-59)
  • Polubicze (1954-61)
  • Przechód (1954-61)
  • Różanka (1954-68)
  • Sławatycze (1954-72)
  • Sobibór (1954-57)
  • Sosnowica (1954 )
  • Sosnówka (1954-72)
  • Stulno (1954-59)
  • Suszno (1954-57)
  • Tyśmienica (1954 )
  • Urszulin (1954-72)
  • Uścimów (1954-56 )
  • Wereszczyn (1954-59)
  • Wisznice (1954-72)
  • Włodawa (1958-72)
  • Wola Uhruska (1954-72)
  • Wola Wereszczyńska (1954-61)
  • Wołoskowola (1954-68)
  • Wyryki (1954-72)
  • Wytyczno (1954-61)
  • Żdżarka (1954-57)
  • Żuków (1954-61)
Legenda
  • * oprócz Parczewa i części gmin Dębowa Kłoda i Tyśmienica (włączone do gub. lubelskiej)
  • p
  • d
  • e
Dawne miasta na obszarze obecnego województwa lubelskiego
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).