Uroczystość liturgiczna

Uroczystość (łac. sollemnitas) – w liturgii rzymskiej świąteczny dzień obchodów, który obok niedzieli należy do głównych dni roku liturgicznego. Uroczystości, w odróżnieniu od wszystkich obchodów niższej rangi (świąt i wspomnień), przenosi się na inny dzień, jeżeli z racji zbiegu różnych okazji nie można ich obejść we właściwym terminie; natomiast wszystkie obchody niższej rangi w danym roku się opuszcza. W tradycyjnej (przedsoborowej) terminologii liturgicznej uroczystościom odpowiadają święta pierwszej klasy (łac. festa I. classis, duplicia I. classis)[1].

Dzień obchodów uroczystości wyznacza data lub kalendarz liturgiczny (→święta ruchome).

Charakterystyka

Obchody uroczystości liturgicznych rozpoczynają się wieczorem dnia poprzedzającego (tzw. I nieszpory lub wigilia). Mają własny formularz mszalny. Część z nich ma odrębny formularz na mszę wigilijną. W liturgii mszalnej uroczystości nie są pomijane żadne elementy, a zatem odmawiane są Gloria (nawet w Wielkim Poście) i Wyznanie wiary.

Uroczystości dzielą się na ogólne (obchodzone w całym Kościele) lub własne (np. uroczystości patrona miasta, kraju lub diecezji), obchodzone lokalnie.

Obchód największych uroczystości, czyli Wielkanocy i Bożego Narodzenia[a] sprawowany jest przez osiem dni; jest to tzw. oktawa. Każda oktawa rządzi się własnymi prawami.

Obchody uroczystości mają pierwszeństwo liturgiczne, tzn. obchodzone są bez względu na przypadający dzień. Wyjątek stanowią: Wielki Tydzień, niedziele wielkiego postu i adwentu oraz Popielec. W tych przypadkach uroczystości przenoszone są na dzień następny, chyba że przepisy liturgiczne stanowią co innego. Częstym przypadkiem jest zbieg uroczystości Zwiastowania Pańskiego (25 marca) z Wielkim Tygodniem i oktawą Wielkanocy; wtedy Zwiastowanie obchodzi się w poniedziałek po Niedzieli Przewodniej[2].

W czasie obchodów uroczystości nie można sprawować mszy okolicznościowych i za zmarłych (żałobnych). Msze pogrzebowe można sprawować za zgodą własnego ordynariusza. Uroczystość natomiast znosi post zwykły.

Kan. 1246 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego określa uroczystości, których obchód jest obowiązkowy (tzw. święta nakazane)[3]. Lista tych uroczystości może zostać zmieniona przez Konferencję Episkopatu danego kraju[4]. Właściwy sposób świętowania polega na uczestnictwie we mszy oraz na powstrzymaniu się od nieobowiązkowej pracy.

Dni obchodów o randze uroczystości

W ciągu roku liturgicznego w kalendarzu polskim następujące dni mają rangę uroczystości liturgicznej (kursywą wyróżniono uroczystości związane z Polską):

Zobacz też

Uwagi

Przypisy

  1. Missale Romanum ex decreto Ss. Concilii Tridentini Restitutum Summorum Pontificum cura recognitum. Editio typica, Typis Polyglottis Vaticanis, 1962 .
  2. Liturgia Horarum iuxta ritum Romanum: Editio typica altera: II: Tempus Quadragesimae, Sacrum Triduum Paschale, Tempus Paschale, Libreria Editrice Vaticana, 1986 .
  3. Kodeks Prawa Kanonicznego: text - IntraText CT [online], www.intratext.com [dostęp 2022-05-07] .
  4. Nakazane święta kościelne w 2022 roku [online], niedziela.pl [dostęp 2022-05-07]  (pol.).
  5. Okres zwykły w Kościele w roku liturgicznym - święta [online], pl/religia/okres-zwykly-5442.html?strona=2 [dostęp 2024-04-26]  (pol.).

Bibliografia

  • Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego. Kazimierz Dynarski (redaktor merytoryczny). Poznań: Pallottinum, 1986. ISBN 83-7014-040-8.
  • Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza. KKBiDS. [dostęp 2012-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-01)].
Encyklopedia internetowa (dzień obchodu liturgicznego):
  • Catalana: 0143252