Tadeusz Brincken

Tadeusz Ambroży Brincken
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1893
Bogucice

Data śmierci

14 listopada 1954

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

I Brygada Legionów Polskich
II Brygada Legionów Polskich
2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich
1 Dywizjon Taborów
3 Pułk Piechoty Legionów
PKU Kołomyja I
KRU Jarosław

Stanowiska

kwatermistrz pułku
dowódca batalionu piechoty
komendant PKU
komendant rejonu uzupełnień

Główne wojny i bitwy

Szarża pod Rokitną
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Tadeusz Ambroży Brincken (ur. 15 stycznia 1893 w Bogucicach, zm. 14 listopada 1954[1]) – baron, major piechoty Wojska Polskiego, uczestnik szarży pod Rokitną.

Życiorys

W momencie wybuchu I wojny światowej zgłosił się do organizowanych przez Piłsudskiego polskich oddziałów. Został przydzielony do I Brygady Legionów. Od jesieni 1914 roku został przeniesiony do II dywizjonu kawalerii utworzonego z 2. i 3. szwadronu ułanów, który był przydzielony do II Brygady Legionów Polskich. Brał udział w walkach w Karpatach. W czasie szarży pod Rokitną służył w II plutonie, w stopniu sekcyjnego. Został ranny.

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 16. lokatą w korpusie oficerów taborowych. W 1923 służył w Komendzie Uzupełnień Koni Nr 29 w Jarosławiu, pozostając na ewidencji 1 dywizjonu taborów w Warszawie. 31 marca 1924 awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 11. lokatą w korpusie oficerów taborowych. W tym samym roku został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty i przydzielony do 3 pułku piechoty Legionów w Jarosławiu. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 92. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W marcu 1931 został wyznaczony w 3 pp Leg. na stanowisko dowódcy batalionu[3]. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[4], a w kwietniu 1935 przesunięty ponownie na stanowisko dowódcy batalionu[5]. W sierpniu tego roku został przeniesiony z 3 pp Leg. do PKU Kołomyja I na stanowisko komendanta[6]. W 1939 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta Rejonu Uzupełnień Jarosław[7]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 9, rząd płd.)[8].

Grób Tadeusza Brinckena na cmentarzu Rakowickim

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Fotografia tablicy nagrobnej Tadeusza Ambrożego Brincken na cmentarzu Rakowickim. Archiwum Fotografii Genealogicznej-Wyszukiwarka Geno-Graficzna.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 93.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 kwietnia 1935 roku, s. 40.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 23, 848.
  8. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Tadeusz Brincken. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  9. ↑ Dziennik Personalny 1923.01.11 Nr3
  10. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 1027, 1040, 1487;
  • Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 127, 365;
  • Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 19, 202;
  • Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1933, s. 39, 533;
  • August Krasicki: Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914-1916. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1988, s. 167. ISBN 83-211-1000-2.
  • Stanisław Jan Rostworowski: Nie tylko Pierwsza Brygada (1914-1918) - Z Legionami na bój. Warszawa: P. W. EGROS - Oficyna Wydawnicza, 1993, s. 149. ISBN 83-85253-05-X.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-09].