Syreny (ssaki)
| Hydrodamalinae | |||||
| Palmer, 1895[1] | |||||
 Przedstawiciel podrodziny – syrena morska (Hydrodamalis gigas) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | eukarionty | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||||
| Gromada | ssaki | ||||
| Podgromada | żyworodne | ||||
| Infragromada | |||||
| Nadrząd | afrotery | ||||
| Rząd | brzegowce | ||||
| Rodzina | diugoniowate | ||||
| Podrodzina | syreny | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
| Hydrodamalis Retzius, 1794 | |||||
| |||||
| Rodzaje | |||||
| |||||
| |||||
Syreny[11] (Hydrodamalinae) – wymarła podrodzina morskich ssaków z rodziny diugoniowatych (Dugongidae).
Zasięg występowania
Gatunki zaliczane do tej podrodziny występowały w Oceanie Spokojnym[12].
Systematyka
Do podrodziny należały następujące rodzaje[13][14][12][11]:
Uwagi
Przypisy
- ↑ T.S. Palmer. The earliest name for Steller’s sea cow and dugong. „Science”. Second series. 2 (40), s. 450, 1895. (ang.).
- ↑ a b J.F. von Brandt. Über den zahn bau der Stellerschen seekuh (Rytina Stellen) nebst bemerkungen zur charakteristik der in zwei unterfamilien zu zerfallenden familie der pflanzenfressenden cetaceen. „Mémoires de l’Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg”. 6e série, Sciences mathématiques, physiques et naturelles. 2 (6), s. 115, 1833. (niem. • łac.).
- ↑ Gray 1843 ↓, s. xii.
- ↑ Gray 1843 ↓, s. xxiii, 107.
- ↑ J.F. von Brandt. Symbolae sirenologicae, quibus praecipue Rhytinae historia naturalis illustratur. „Mémoires de l’Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg”. 6e série Seconde partie Sciences naturelles. 7 (2), s. 141, 1846. (łac.).
- ↑ Ch. Girard. On the classification of Mammalia. „Proceedings of the American Association for the Advancement of Science”. 6, s. 326, 328, 1852. (ang.).
- ↑ E. Haeckel: Generelle morphologie der organismen. Allgemeine grundzüge der organischen formen-wissenschaft, mechanisch begründet durch die von Charles Darwin reformirte descendenztheorie. Cz. 2. Berlin: G. Reimer, 1866, s. clix. (niem.).
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of seals and whales in the British Museum. Wyd. 2. London: The Trustees, 1866, s. 365. (ang.).
- ↑ T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 14, 1872. (ang.).
- ↑ G.G. Simpson. Fossil Sirenia of Florida and the evolution of the Sirenia. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 59 (8), s. 424, 1932. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 24. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 120. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-24]. (ang.).
- ↑ J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Hydrodamalinae Palmer, 1895, Hesperomys project (Version 23.8.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-08-24] (ang.).
- ↑ D.P. Domning. Sirenian evolution in the North Pacific Ocean. „University of California Publications in Geological Sciences”. 118, s. 13, 1978. (ang.).
Bibliografia
- J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. i–xxviii, 1–216. (ang.).
- NKC: ph980760
