Stanisław Szulmiński

Sługa Boży
Stanisław Szulmiński SAC

Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1894 Odessa, gubernia chersońska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	27 listopada 1941 Uchta, Komijska ASRR, RFSRR, ZSRR
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Pallotyni
Prezbiterat	8 lipca 1923
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Stanisław Szulmiński (ur. 10 lipca 1894 w Odessie, zm. 27 listopada 1941 w Uchcie) – polski ksiądz pallotyn, męczennik II wojny światowej, kandydat na ołtarze.

Życiorys

Pierworodny syn nauczyciela i społecznika Aleksandra Szulmińskiego i Heleny z d. Wyhowskiej. W latach 1905–1917 mieszkał w Kamieńcu Podolskim. W 1917 wstąpił do diecezjalnego seminarium duchownego w Żytomierzu. Po przewrocie bolszewickim (rewolucji październikowej) w 1919 wyjechał wraz z innymi alumnami ówczesnej diecezji łucko-żytomierskiej na studia teologiczne do Tarnowa. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk swojego biskupa Piotra Mańkowskiego, w Buczaczu, dnia 8 lipca 1923^[1]. Następnie ks. Szulmiński studiował orientalistykę na KUL-u, prowadził wykłady z zakresu teologii prawosławnej w seminarium duchownym w Łucku na Wołyniu.

Do pallotynów wstąpił w 1928. Był cenionym spowiednikiem i ojcem duchownym w pallotyńskim Niższym Seminarium Duchownym w Sucharach i wykładowcą teologii moralnej i orientalistyki w Ołtarzewie. W latach 1932-35 opiekę duchową roztaczał nad pierwszym pokoleniem nowo powstałego zgromadzenia chrystusowców w Potulicach. Inspirowany ideą unii Kościoła katolickiego z Cerkwią prawosławną, zorganizował ruch pod nazwą Apostolat Pojednania, który zrzeszał osoby duchowne i świeckie z całej Polski. Wielokrotnie jako pallotyn prosił o umożliwienie mu pracy na Wschodzie i o pozwolenie na tajne przejście granicy polsko-sowieckiej, dla prowadzenia działalności apostolskiej w ZSRR. Do Apostolatu Pojednania należeli m.in. bł. Józef Jankowski i Elżbieta Róża Czacka. W 1939 został mianowany rektorem pallotyńskiego domu w Okopach Świętej Trójcy, w trójkącie między Zbruczem a Dniestrem na pograniczu Polski, Rumunii i ZSRR.

Agresja III Rzeszy na Polskę zastała go w Warszawie. We wrześniu 1939 się na Wschód, lecz do Okopów Świętej Trójcy nie dotarł. 24 października 1939 został aresztowany przez NKWD w Nowogródku i po rocznym śledztwie skazany na 5 lat łagru. Wywieziony do łagru w Uchcie w Republice Komi ZSRR. Tam pracował jako sanitariusz i potajemnie jako kapelan.

Zmarł 27 listopada 1941 roku w łagrze w Uchcie, mając 47 lat. Jest kandydatem na ołtarze. Z powodów politycznych jego proces beatyfikacyjny mógł się rozpocząć dopiero w latach 90. XX wieku.

Przypisy

Bibliografia, linki

• Tadeusz Gliński, Roman Forycki, Anioł pojednania. Ks. Stanisław Szulmiński SAC 1894-1941, Warszawa 1988.
• JadwigaJ. Stabińska JadwigaJ., Za Chrystusem Apostołem. Ksiądz Stanisław Szulmiński SAC (1894-1941), Ząbki: „Apostolicum”, 1994, ISBN 83-7031-047-8, OCLC 750718520 .brak strony (książka)
• ks. Augustyn Urban, Ci, którzy przeszli. Wybitniejsi Pallotyni Polscy, Ząbkowice Śląskie 1976, s. 112-117. - maszynopis
• Oficjalna strona procesu beatyfikacyjnego
• Biogram w projekcie Katoliccy Męczennicy XX Wieku w Rosji
• Szulmiński Stanisław sługa Boży (1894 – 1941), Liber mortuorum.Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek