Siedlisko (biologia)

Siedlisko – zespół czynników abiotycznych (klimatyczno-glebowych), niezależnych od biocenozy, które panują w określonym miejscu, działających na rozwój poszczególnych organizmów, ich populacje lub całą biocenozę. Siedlisko określa warunki istnienia zajmujących je typów zbiorowisk roślinnych i związanych z nimi zgrupowań zwierzęcych. Siedlisko danego gatunku to przestrzeń, w której ten gatunek występuje^[1].

W szerokim rozumieniu równoważnym terminem jest habitat^[2] (od łac. habitatus „zamieszkały”).

Wśród siedlisk wyróżnia się:

siedliska naturalne, czyli pierwotne – siedliska nie zmienione wskutek działalności człowieka,
siedliska synantropijne, które powstały w wyniku działalności człowieka. Należą do nich m.in.:
- siedliska ruderalne,
- siedliska segetalne,
- siedliska półnaturalne^[3].

Zobacz też

stanowisko
siedlisko przyrodnicze
środowisko
typ siedliskowy lasu
biotop

Przypisy

↑ Kompendium wiedzy o ekologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13589-1.
↑ Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
↑ Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico, 2011. ISBN 978-83-7073-514-2. OCLC 948856513.

Bibliografia

Janina Skrzyczyńska, Barbara Gąsiorowska. 2020. Nauka o siedlisku. W: Uprawa roślin. Red. A. Kotecki. Wyd. UP Wroc., Wrocław, t. 1, 49-210. ISBN 978-837717-340-4

Kontrola autorytatywna (rodzaj miejsca):