Reguła łańcuchowa

Ten artykuł wymaga uzupełnienia informacji.
Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: Dodać uogólnienie na funkcję wielu zmiennych. Poprawić zapis (brak LaTeXu).
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Reguła łańcuchowa – reguła pozwalająca obliczać pochodne funkcji złożonych, oparta na twierdzeniu o pochodnej funkcji złożonej.

Twierdzenie dla funkcji jednej zmiennej

Niech f , g : R R {\displaystyle f,g\colon \mathbb {R} \to \mathbb {R} } będą funkcjami zmiennej rzeczywistej o wartościach rzeczywistych. Jeżeli:

  • f {\displaystyle f} ma w punkcie x {\displaystyle x} pochodną f ( x ) {\displaystyle f'(x)\;{}} oraz
  • g {\displaystyle g} ma w punkcie y = f ( x ) {\displaystyle y=f(x)} pochodną g ( y ) , {\displaystyle g'(y),}

to funkcja złożona g f {\displaystyle g\circ f} ma w punkcie x {\displaystyle x} pochodną równą g ( f ( x ) ) f ( x ) . {\displaystyle g'(f(x))\cdot f'(x).}

Innymi słowy:

( f g ) = ( f ( g ( x ) ) ) = f ( g ( x ) ) g ( x ) = ( f g ) ( x ) g ( x ) . {\displaystyle (f\circ g)'=(f(g(x)))'=f'(g(x))\cdot g'(x)=(f'\circ g)(x)\cdot g'(x).}

Złożenie wielu funkcji

Jeśli funkcja f : R R {\displaystyle f\colon \mathbb {R} \to \mathbb {R} } jest zdefiniowana jako

f ( x ) = ( f 1 f 2 f n ) ( x ) , {\displaystyle f(x)=(f_{1}\circ f_{2}\circ \ldots \circ f_{n})(x),}

to jej pochodna f {\displaystyle f'} ma następującą postać:

f ( x ) = ( f 1 f 2 f n ) ( x ) ( f 2 f 3 f n ) ( x ) f n ( x ) = i = 1 n ( f i f i + 1 f n ) ( x ) . {\displaystyle f'(x)=(f_{1}'\circ f_{2}\circ \ldots \circ f_{n})(x)\cdot (f_{2}'\circ f_{3}\circ \ldots \circ f_{n})(x)\cdot \ldots \cdot f_{n}'(x)=\prod \limits _{i=1}^{n}(f_{i}^{'}\circ f_{i+1}\circ \ldots \circ f_{n})(x).}

Notacja Leibniza

W notacji Leibniza reguła łańcuchowa jest łatwa do zapamiętania, bo przypomina działania na zwykłych ułamkach. Jeżeli y = f ( g ( x ) ) , {\displaystyle y=f(g(x)),} to wprowadzając pomocniczą zmienną t {\displaystyle t} na oznaczenie g ( x ) {\displaystyle g(x)} mamy y = f ( t ) {\displaystyle y=f(t)} i wówczas:

d y d x = d t d x d y d t . {\displaystyle {\frac {dy}{dx}}={\frac {dt}{dx}}\cdot {\frac {dy}{dt}}.}

Przykłady

Przykład 1

( cos x 3 ) = ( sin x 3 ) ( x 3 ) = ( sin x 3 ) ( 3 x 2 ) = 3 x 2 sin x 3 . {\displaystyle (\cos x^{3})'=(-\sin x^{3})\cdot (x^{3})'=(-\sin x^{3})\cdot (3x^{2})=-3x^{2}\sin x^{3}.}

Pochodne obliczamy od zewnątrz: pochodną „cosinusa” jest „minus sinus” i stąd czynnik sin x 3 ; {\displaystyle -\sin x^{3};} jednak argument cosinusa jest funkcją x 3 , {\displaystyle x^{3},} zatem wynik cząstkowy sin x 3 {\displaystyle -\sin x^{3}} mnożymy przez pochodną tej funkcji, czyli 3 x 2 . {\displaystyle 3x^{2}.}

Przykład 2

( ( sin x 3 ) 2 ) = 2 ( sin x 3 ) ( sin x 3 ) = 2 ( sin x 3 ) ( cos x 3 ) ( x 3 ) {\displaystyle ((\sin x^{3})^{2})'=2(\sin x^{3})\cdot (\sin x^{3})'=2(\sin x^{3})\cdot (\cos x^{3})\cdot (x^{3})'} = 2 ( sin x 3 ) ( cos x 3 ) 3 x 2 = 6 x 2 cos x 3 sin x 3 {\displaystyle =2(\sin x^{3})\cdot (\cos x^{3})\cdot 3x^{2}=6x^{2}\cos x^{3}\sin x^{3}}

Jak wyżej, pochodne obliczamy od zewnątrz, a tu funkcją jest „podnoszenie zmiennej do kwadratu”. Jej pochodna to „dwa razy zmienna” i stąd 2 sin x 3 . {\displaystyle 2\sin x^{3}.} Jednak zmienna znów jest funkcją i otrzymany wynik cząstkowy należy pomnożyć przez jej pochodną: ( sin x 3 ) . {\displaystyle (\sin x^{3})'.} Tę obliczamy tak: pochodną „sinusa” jest „cosinus” – stąd ( cos x 3 ) ; {\displaystyle (\cos x^{3});} jednak i tu zmienna jest funkcją i także ten wynik cząstkowy należy pomnożyć przez jej pochodną ( x 3 ) . {\displaystyle (x^{3})'.}

Powyższy przykład ilustruje jak wielokrotnie stosować regułę łańcuchową.

Przykład 3

Przykład specjalny, pochodna funkcji f ( x ) = x x . {\displaystyle f(x)=x^{x}.} Zauważmy, że:

x x = e x ln x , {\displaystyle x^{x}=e^{x\ln x},}

skąd

( x x ) = ( e x ln x ) = ( e x ln x ) ( x ln x ) = ( e x ln x ) ( ln x + x x ) = x x ( ln x + 1 ) . {\displaystyle (x^{x})'=(e^{x\ln x})'=(e^{x\ln x})\cdot (x\ln x)'=(e^{x\ln x})\cdot (\ln x+{\frac {x}{x}})=x^{x}(\ln x+1).}

Twierdzenie dla funkcji dwóch zmiennych

Niech f , g , h : R 2 R {\displaystyle f,g,h\colon \mathbb {R} ^{2}\to \mathbb {R} } będą funkcjami dwóch zmiennych rzeczywistych o wartościach rzeczywistych. Jeżeli:

  • g , h {\displaystyle g,h} mają w punkcie ( x 0 , y 0 ) {\displaystyle (x_{0},y_{0})} pochodne cząstkowe, oraz
  • f ( u , v ) {\displaystyle f(u,v)} ma w punkcie ( u 0 , v 0 ) {\displaystyle (u_{0},v_{0})} pochodne cząstkowe, gdzie u = g ( x 0 , y 0 ) , v = h ( x 0 , y 0 ) {\displaystyle u=g(x_{0},y_{0}),v=h(x_{0},y_{0})}

to funkcja złożona F ( x , y ) = f ( g ( x , y ) , h ( x , y ) ) {\displaystyle F(x,y)=f(g(x,y),h(x,y))} ma w punkcie ( x 0 , y 0 ) {\displaystyle (x_{0},y_{0})} pochodne cząstkowe równe[1]

F x ( x 0 , y 0 ) = f u ( u 0 , v 0 ) g x ( x 0 , y 0 ) + f v ( u 0 , v 0 ) h x ( x 0 , y 0 ) , {\displaystyle F'_{x}(x_{0},y_{0})=f'_{u}(u_{0},v_{0})g'_{x}(x_{0},y_{0})+f'_{v}(u_{0},v_{0})h'_{x}(x_{0},y_{0}),}
F y ( x 0 , y 0 ) = f u ( u 0 , v 0 ) g y ( x 0 , y 0 ) + f v ( u 0 , v 0 ) h y ( x 0 , y 0 ) . {\displaystyle F'_{y}(x_{0},y_{0})=f'_{u}(u_{0},v_{0})g'_{y}(x_{0},y_{0})+f'_{v}(u_{0},v_{0})h'_{y}(x_{0},y_{0}).}

Uogólnienia

Reguła łańcuchowa daje się uogólniać na wszystkie interesujące przypadki. Na przykład analogiczne twierdzenie można wypowiedzieć dla funkcji określonych między przestrzeniami unormowanymi. W szczególności, gdy funkcje działają między przestrzeniami R n {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}} i R m {\displaystyle \mathbb {R} ^{m}} dla pewnych n , m {\displaystyle n,m} naturalnych, to reguła łańcuchowa sprowadza się do mnożenia odpowiednich macierzy Jacobiego. W pełnej ogólności twierdzenie o różniczkowaniu złożenia można sformułować w następujący sposób:

Niech X ,   Y ,   Z {\displaystyle X,\ Y,\ Z} będą przestrzeniami unormowanymi, D X ,   E Y {\displaystyle D\subseteq X,\ E\subseteq Y} będą niepustymi, otwartymi podzbiorami oraz dane będą funkcje f : D Y , g : E Z , {\displaystyle f\colon D\to Y,g\colon E\to Z,} że f ( D ) E . {\displaystyle f(D)\subseteq E.} Jeśli f {\displaystyle f} jest różniczkowalna w punkcie x 0 D , {\displaystyle x_{0}\in D,} to złożenie g f {\displaystyle g\circ f} jest różniczkowalne w punkcie f ( x 0 ) {\displaystyle f(x_{0})} oraz

d ( g f ) ( x 0 ) = d g ( f ( x 0 ) ) d f ( x 0 ) . {\displaystyle d(g\circ f)(x_{0})=dg(f(x_{0}))\circ df(x_{0}).}

Przypisy

  1. Włodzimierz Krysicki, Lech Włodarski: Analiza matematyczna w zadaniach. Cz. 2. Wydawnictwo Naukowe PWN.
  • p
  • d
  • e
pojęcia ogólne
analiza
wielowymiarowa
twierdzenia
uczeni