Pastourelle
Pastourelle (z łac. pastorella poprzez st. prow. pastorela) – starofrancuski gatunek poetycki uprawiany w północnej Francji, głównie w wiekach XII–XIII[1].
Pastourelle było gatunkiem poezji dworskiej[1]. Odnosiło się do życia wiejskiego, aczkolwiek typy wiejskie były przedstawianie w sposób stereotypowy, karykaturalny czy ośmieszający[1]. Głównym tematem tego gatunku były zaloty oraz spory rycerzy i pasterek, aczkolwiek pasterki bywały często ukazywane niezbyt pochlebnie jako kokietki, osoby interesowne, naiwne czy głupie[2]. Duża część utworów przybierała formę dialogu między bohaterami[3]. W wieku XII i XIII gatunek cieszył się dużą popularnością[4]. Z tamtego okresu zachowało się około 150 utworów pastourelle[1].
Gatunek pastourelle był pokrewny powstałej wcześniej prowansalskiej pastoreli, aczkolwiek nie stanowił tylko jej prostej kontynuacji[1]. W XIII w. był nawet naśladowany przez twórców prowansalskich, a także we Włoszech, Portugalii i w Niemczech[5].
Przypisy
- ↑ a b c d e Łukasik 2012 ↓, s. 694.
- ↑ Łukasik 2012 ↓, s. 694–695.
- ↑ Łukasik 2012 ↓, s. 695.
- ↑ Łukasik 2012 ↓, s. 696.
- ↑ Łukasik 2012 ↓, s. 696–697.
Bibliografia
- Stanisław Łukasik: Pastorela. W: Słownik rodzajów i gatunków literackich. Grzegorz Gazda (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 694–697.
