Metoda punktowo-symboliczna XO
Metoda punktowo-symboliczna (kółko i krzyżyk, metoda książkowa[1]) – prosta metoda przedstawiania zmian cen, pozwalająca na zidentyfikowanie formacji i trendów. Wykresy są łatwe do narysowania i nie posiadają skali czasu. Przy budowie wykresów wykorzystywane są jedynie ruchy kursów papierów wartościowych – wielkość obrotów nie jest brana pod uwagę. Wykresy rejestrują tylko walkę podaży z popytem. W metodzie tej wykorzystywane są dwie litery alfabetu: X i O. X przedstawia popyt, O przedstawia podaż. Wykres tworzy się wyłącznie za pomocą pionowych kolumn X lub O. Jeśli cena rośnie – rysujemy X, jeśli cena maleje – dodajemy kolejny znak O. Kluczem do tej metody jest zasada przechodzenia z jednej kolumny do drugiej. Można stosować jedno lub trzykratkowe odwrócenie zwane również paczką. Ruchy w górę i w dół, z jednej kolumny do drugiej, powodują tworzenie się wykresu. W zależności od wielkości paczki i liczby paczek tworzących odwrócenie, wykres punktowo-symboliczny może przedstawiać zarówno przebieg notowań z jednej sesji, jak i z kilku miesięcy[2].
Podstawowym i najważniejszym wskaźnikiem stosowanym w analizie technicznej metodą punktowo-symboliczną jest procentowy wskaźnik hossy giełdy warszawskiej. Podstawową zaletą tego wskaźnika jest to, że pokazuje kiedy dokonać sprzedaży na rynku wzrostowym, a kiedy kupować w przypadku rynku spadkowego.
W oparciu o metodę punktowo-symboliczną powstała opracowana przez polskiego ekonomistę Michała Stasiaka reprezentacja binarno-czasowa, wykorzystywana w metodach predykcyjnych kursów instrumentów finansowych jako alternatywa świec japońskich[3].
Historia
Pod koniec XIX wieku ten rodzaj wykresów nazywany był metodą książkową, tak zresztą Charles Dow określił ten rodzaj wykresów w artykule wydanym na łamach „The Wall Street Journal” 20 lipca 1901[1]. Sam jednak początek stosowania takiego zapisu wykresów sięga roku 1886[1]. Przez kolejne lata metoda ta była nazywana metodą symboliczną. Określenie metoda punktowo-symboliczna pochodzi z książki Victora de Villiersa wydanej w 1933 „The Point and Figure Method of Anticipaiting Stock Price Movements”, od tego też roku stała się to oficjalna nazwa ten metody przedstawiania ruchu cen[1]. Warto dodać, że za najstarszą metodą przedstawiania wykresów uznaje się świece japońskie[4].
Formacje
Poniżej są wymienione podstawowe formacje kupna i sprzedaży dla wykresów punktowo-symbolicznych.
Formacje kupna[5]:
- prosty sygnał kupna – kiedy kolumna X wzniesie się powyżej poprzedniej kolumny X[6]
- prosty sygnał kupna o wznoszącym się dnie
- wyłamanie z potrójnego szczytu
- wznoszący się potrójny szczyt
- rozszerzony potrójny szczyt
- wybicie w górę z trójkąta
- wybicie w górę powyżej linii oporu hossy/bessy
Formacje sprzedaży[5]:
- prosty sygnał sprzedaży – kiedy kolumna O spadnie poniżej poprzedniej kolumny O[6]
- prosty sygnał sprzedaży o wznoszącym się dnie
- wyłamanie z potrójnego dna
- spadające potrójne dno
- rozszerzone potrójne dno
- wybicie w dół z trójkąta
- wybicie w dół powyżej linii oporu hossy/bessy
Przypisy
- ↑ a b c d Murphy ↓, s. 229.
- ↑ Murphy ↓, s. 230–233.
- ↑ Michał DominikM.D. Stasiak Michał DominikM.D., Candlestick—The Main Mistake of Economy Research in High Frequency Markets, „International Journal of Financial Studies”, 8 (4), 2020, s. 59, DOI: 10.3390/ijfs8040059 [dostęp 2020-10-21] (ang.).
- ↑ Murphy ↓, s. 257.
- ↑ a b Murphy ↓, s. 242.
- ↑ a b Murphy ↓, s. 241.
Bibliografia
- John J. Murphy: Analiza techniczna rynków finansowych. Warszawa: Wydawnictwo WIG-Press, 1999. ISBN 83-87014-22-2.
Linki zewnętrzne
- Wykresy punktowo-symboliczne. czasnazysk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-01)].
- Analiza techniczna metodą punktowo-symboliczną. czasnazysk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-01)].