Lisa Nilsson

Lisa Nilsson (maj 2013)

Imię i nazwisko

My Lisa Karolina Nilsson

Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1970
Szwecja, Tyresö

Gatunki

pop, jazz

Zawód

piosenkarka, autorka tekstów, producentka muzyczna

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Lisa Nilsson, właśc. My Lisa Karolina Nilsson (ur. 13 sierpnia 1970 roku w Tyresö koło Sztokholmu) – szwedzka piosenkarka, autorka tekstów, producentka muzyczna. W latach 1998–2002 była żoną muzyka Henrika Jansona.

Życiorys

Początki kariery

Ojciec piosenkarki, Gösta Nilsson był pianistą jazzowym, więc Lisa Nilsson wyrastała w środowisku muzycznym. W wielu 7 lat zaczęła uczyć się tańca w szkole baletowej Lasse Kühlera. Naukę kontynuowała w gimnazjum o profilu tanecznym w Uppsali a następnie w Akademii Baletowej. Potem związała się z grupą Stage Four, w skład której wchodzili: Peter Jöback, Andreas Lundstedt i Lizette Pålsson. Następnie wzięła udział w programie telewizyjnym Bosse Larssona Lörda' me' Larssons, emitowanym we wrześniu 1988 roku. Następstwem tego był kontrakt podpisany z dyrektorem wytwórni płytowej Little Big Apple Billy Buttem.

Rok 1989 to debiut płytowy artystki – bierze ona udział w Melodifestivalen 1989 piosenka Du, która zajmuje 4 miejsce. Jej kolejny singel Who’s That Boy znajduje się 3 tygodnie na liście przebojów szwedzkiego radia. Ukazują się 2 pierwsze albumy Lisy Nilsson, na których śpiewa ona po angielsku, co spotyka się ze złym przyjęciem ze strony krytyki, jakkolwiek głos artystki zebrał pozytywne recenzje.

Sukces artystyczny

Kiedy wytwórnia Little Big Apple upadła Lisa Nilsson przeszła do wytwórni Diesel Music AB, gdzie podczas zimy i wiosny 1992 nagrywa swój kolejny album Himlen runt hörnet, z Johanem Ekelundem jako producentem i Mauro Scocco jako kompozytorem. Płyta okazała się przełomem w karierze artystki i jej największym osiągnięciem; rozeszła się w Szwecji w ilości 450 000 egzemplarzy, co było nie lada wyczynem jak na niewielki kraj. W odróżnieniu od poprzednich była śpiewana wyłącznie po szwedzku. Tytułowy singel Himlen runt hörnet był najczęściej odtwarzanym nagraniem w P3 (programie trzecim szwedzkiego radia) w pierwszym półroczu 1992. Z kolei singel Varje gång jag ser dig osiągnął 5 miejsce na liście przebojów. W 1993 roku Lisa Nilsson otrzymała 3 nagrody muzyczne roku (tzw. Grammis) a Scocco i Ekelund – po jednej. Latem tego samego roku artystka rozpoczyna tournée promujące płytę, razem z Tomasem Ledinem i Evą Dahlgren.

W 1994 Lisa Nilsson nagrywa kilka przebojów z tego albumu w wersji angielskiej a cały album ukazuje się w wersji anglojęzycznej jako Ticket to Heaven w 1995 roku. Tymczasem jeszcze w 1993 Lisa Nilsson rozpoczyna pracę nad nowym albumem, Till Morelia, z tym samym producentem i kompozytorem. Album ukazuje się na rynku w 1995 roku i, choć nie dorównuje poprzednikowi, rozchodzi się znowu w imponującej ilości 250 000 sztuk.

Stabilizacja

Po wydaniu płyty artystka czuje się zmęczona i postanawia na kilka następnych lat zwolnić tempo. Przeprowadza się z muzykiem Henrykiem Jansonem na rodzinną wyspę Tyresö. Śpiewa tylko pojedyncze piosenki jak Unforgettable Nata Kinga Cole’a na pogrzebie Księcia Bertila w 1997 roku, czy duet z Montserrat Caballé. W maju 1998 roku Lisa Nilsson i Henrik Janson pobierają się; ceremonia ślubna ma miejsce w Tyresö kyrka. Jesienią 1998 roku Lisa Nilsson rozpoczyna prace nad swym piątym albumem, Viva. Producentem jest nadal Johan Ekelund a Lisa osobiście pisze teksty i muzykę do większości piosenek na płycie. Album zbiera jednak nie najlepsze recenzje. Latem 2000 roku artystka rozpoczyna swoje kolejne tournée po Szwecji, które rozszerza następnie na Danię i Finlandię.

W roku 2001 ponownie otrzymuje nagrodę Grammis dla najlepszej artystki pop-rockowej. Lisa Nilsson pisze również teksty na swoją następna płytę, Små rum; jest też jej producentką i razem z mężem współautorką muzyki. Płyta ukazuje się w listopadzie 2001 roku i spotyka się, podobnie jak jej poprzedniczka, z mieszanym przyjęciem.

W październiku 2002 roku Lisa Nilsson i Henryk Janson rozwodzą się; po rozwodzie artystka przenosi się do Sztokholmu i jeszcze w tym samym roku rozpoczyna przygodę z filmem, występując w obrazie Colina Nutleysa Paradiset.

W 2003 roku wychodzi składanka Samlade sånger 1992-2003, po której następuje tournée piosenkarki.

Na wiosnę 2004 roku Lisa Nilsson wyjeżdża na dłuższy wypoczynek do Brazylii, gdzie m.in. zapoznaje się z osiągnięciami muzyki brazylijskiej z lat 60. i 70. Kilka z piosenek zostaje następnie przetłumaczonych na szwedzki a z zaproszonymi muzykami brazylijskimi Lisa Nilsson odbywa krótkie tournée po Szwecji wiosną 2005 roku.

W 2006 roku wychodzi jej płyta zatytułowana Hotel Vermont 609; i ta płyta ma również spotyka się z nie najlepszymi recenzjami. Jesienią ma miejsce krótkie tournée artystki z brazylijskim zespołem Banda Beleza.

W lutym 2007 roku Lisa Nilsson urodziła swoje pierwsze dziecko - córkę. Ojcem jest kolega z lat dziecinnych.

Dyskografia

1989 – Lean On Love
1991 – Indestructible
1992 – Himlen runt hörnet
1995 – Ticket to Heaven (angielska wersja Himlen runt hörnet)
1995 – Till Morelia
2000 – Viva
2001 – Små rum
2003 – Samlade sånger 1992-2003 (kompilacja)
2006 – Hotel Vermont 609
2010 – 20: En Jubileumssamling
2013 – Sånger om oss

Piosenki Lisy Nilsson na szwedzkiej liście przebojów (1990-2002)

24 lutego 1990 – Who’s That Boy (17 miejsce)
21 marca 1992 – Himlen runt hörnet (3 miejsce)
23 maja 1992 – Varje gång jag ser dig (2 miejsce)
26 września 1992 – Allt jag behöver (6 miejsce)

Nagrody i wyróżnienia

1989 – Stypendium Ulli Billquist (szw. Ulla Billquist-stipendiet)
1993 – 3 statuetki Rockbjörnen (nagroda szwedzkiego przemysłu muzycznego) w kategoriach: Najlepsza szwedzka artystka 1992 roku, Najlepszy szwedzki album 1992 roku (Himlen runt hörnet) Najlepsza szwedzka piosenka 1992 roku (Himlen runt hörnet); nagroda Grammis za album Himlen runt hörnet
2001 – Nagroda Grammis za album Viva
2002 – Stypendium SKAP (szw. SKAP-stipendiet)
2010 – Magnoliapriset (nagroda przyznawana przez szwedzkie stowarzyszenie historyczne Sofia hembygdsförening)
2012 – Nagroda im. Ollego Adolphsona (szw. Olle Adolphsons Minnespris)^[1]