Leonīds Tambijevs

Leonīds Tambijevs
Ilustracja
Leonīds Tambijevs jako trener Łotwy do lat 20 (2013). W tle stoi jego asystent, Ronalds Ozoliņš
Data i miejsce urodzenia

26 września 1970
Ryga

Obywatelstwo

Łotwa

Wzrost

175 cm

Pozycja

napastnik (prawoskrzydłowy)

Uchwyt

prawy

Multimedia w Wikimedia Commons

Leonīds Tambijevs, ros. Леонид Григорьевич Тамбиев - Leonid Grigorjewicz Tambijew (ur. 26 września 1970 w Rydze, Łotewska SRR) – łotewski hokeista, reprezentant Łotwy, dwukrotny olimpijczyk. Trener hokejowy.

Jego syn Kirils (ur. 1992) także został hokeistą[1].

Kariera zawodnicza

  • RASMS Riga (1988-1989)
  • SKA 2 Sankt Petersburg (1989-1990)
  • SKA Sankt Petersburg (1990-1991)
  • Łotwa Stars Riga (1991-1992)
  • Łotwa Pardaugava Riga (1992-1994)
    • Łotwa Pardaugava 2 Riga (1992)
    • Łotwa Essamika Ogre (1994)
  • Dania Hvidovre (1995-1997)
    • Łotwa Essamika Ogre (1996)
  • Finlandia Lukko (1997-2000)
  • Niemcy Iserlohn Roosters (2000-2001)
  • Dania Rødovre SIK (2001-2002)
  • Rosja Torpedo Niżny Nowogród (2002-2003)
  • Rosja Amur Chabarowsk (2003)
  • Finlandia Tappara (2003-2004)
  • Szwajcaria EHC Chur (2004-2005)
  • Szwajcaria EHC Olten (2005)
  • Szwajcaria EHC Basel (2005-2006)
  • Łotwa DHK Latgale (2006)
  • Włochy Meran/Merano (2006-2007)
  • Austria EV Zeltweg (2007-2008)

Karierę rozwijał w rodzinnej Rydze, a także w niedalekim rosyjskim Petersburgu. W czasie kariery seniorskiej grał w klubach rodzinnej ligi łotewskiej, duńskiej Superligi, niemieckiej DEL, fińskiej SM-liiga, rosyjskich rozgrywek Wysszaja Liga i Superligi, szwajcarskiej NLB. Ostatnie dwa lata spędził we Włoszech i Austrii, po czym w 2008 zakończył karierę zawodniczą.

W barwach Łotwy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata 1993 (Grupa C), 1994, 1995, 1996 (Grupa B), 1997, 1998, 1999 (Grupa A), 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007 (Elita, łącznie w pierwszych 15 kolejnych turniejach od odzyskania niepodległości i ponownych występów reprezentacji w 1993) oraz zimowych igrzysk olimpijskich 2002 (ekipa łotewska 2002), 2006 (ekipa łotewska 2006).

Do dnia dzisiejszego jest najskuteczniejszym zawodnikiem reprezentacji w klasyfikacji strzelców i w punktacji kanadyjskiej[2].

Kariera trenerska

  • Łotwa SK Riga 18 (2008-2009), główny trener
  • Łotwa SK Riga/Profs 18 (2009-2010), główny trener
  • Łotwa HK Riga (2010-2014)
  • Łotwa Reprezentacja Łotwy do lat 18 (2010), główny trener
  • Łotwa Reprezentacja Łotwy do lat 18 (2012), główny trener
  • Łotwa Reprezentacja Łotwy do lat 20 (2012-2014), główny trener
  • Kazachstan Saryarka Karaganda (2014-2015), główny trener
  • Rosja MHK Dinamo Sankt Petersburg (2015-2016), główny trener
  • Rosja Dinamo Sankt Petersburg (2016-2018), główny trener
  • Kazachstan Saryarka Karaganda (2018-2020), główny trener
  • Rosja Mietałłurg Nowokuźnieck (2020-2021), główny trener
  • Kazachstan Saryarka Karaganda (2021), główny trener
  • Rosja Admirał Władywostok (2021-), główny trener

Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem hokejowym na Łotwie. Od tego czasu pracuje z drużynami juniorskimi - klubowymi i reprezentacyjnymi. Od 2010 szkoleniowiec zespołu HK Riga, funkcjonującego jako zespół farmerski dla klubu Dinamo Ryga w ramach rosyjskich juniorskich rozgrywek MHL[3]. Ponadto pracuje z kadrami juniorskimi Łotwy. Prowadził kadrę tego kraju w turniejach mistrzostw świata do lat 18 w 2010 (Elita, jako asystent), 2012 (Elita, jako I trener), mistrzostw świata do lat 20 w 2013 (Dywizja I), 2014 (Dywizja I). Od końca listopada 2014 zawodnik kazachskiego klubu Saryarka Karaganda[4]. Od kwietnia 2015 szkoleniowiec Dinamo Sankt Petersburg w lidze MHL[5], a od 2016 szkoleniowiec seniorskiego zespołu Dinama, przyjętego do rozgrywek Wyższej Hokejowej Ligi (WHL) edycji 2016/2017[6]. Rok później w 2018 zdobył z Dinamem mistrzostwo WHL, po czym przedłużył umowę z tym klubem[7]. W październiku 2018 został zwolniony z Dinama[8]. W listopadzie 2018 ponownie został szkoleniowcem Saryarki[9]. W maju 2020 został trenerem Mietałłurga Nowokuźnieck[10]. W lutym 2021 odszedł z pracy tamże[11]. Wtedy ponownie objął posadę szkoleniowca Saryarki[12], którą sprawował do listopada tego roku[13]. Pod koniec listopada 2021 został ogłoszony nowym szkoleniowcem Admirała Władywostok[14].

Sukcesy i rekordy

Leonīds Tambijevs (w środku) na ławce trenerskiej reprezentacji Łotwy do lat 20 podczas MŚ do la 20 Dywizji IA (Arena Sanok, 19 grudnia 2013)
Reprezentacyjne
  • Awans do Grupy B mistrzostw świata: 1993 z Łotwą
  • Awans do Grupy A mistrzostw świata: 1996 z Łotwą
Klubowe
  • Złoty medal mistrzostw Łotwy: 1993 z Pardaugava Riga
  • Brązowy medal mistrzostw Łotwy: 1994 z Essamika Ogre
  • Srebrny medal mistrzostw Łotwy: 1996 z Essamika Ogre
  • Złoty medal wyższej ligi: 2003 z Torpedo Niżny Nowogród
  • Awans do Superligi: 2003 z Torpedo Niżny Nowogród
  • Złoty medal Serie A2: 2007 z Meran/Merano
Indywidualne
  • Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 1995#Grupa B:
    • Najlepszy zawodnik reprezentacji na turnieju
  • Superliga duńska (1995/1996):
    • Najlepszy zawodnik sezonu[15]
  • SM-liiga 1998/1999[16]:
    • Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 26 goli
    • Ósme miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 49 punktów
  • Wysszaja liga (2002/2003):
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców: 30 goli
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej: 57 punktów
Rekordy
  • Reprezentacja Łotwy:
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców: 66 goli
    • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej: 160 punktów (66 goli i 84 asysty)
Szkoleniowe
  • Brązowy medal MHL: 2016 z Dinamem Sankt Petersburg
  • Złoty medal WHL: 2018 z Dinamem Sankt Petersburg, 2019 z Saryarką Karaganda

Przypisy

  1. Kirils Tambijevs. eliteprospects.com. [dostęp 2013-12-20]. (ang.).
  2. Tambijevs stays with U20. iihf.com, 8 września 2013. [dostęp 2013-12-20]. (ang.).
  3. TEAMS: HC RIGA. mhl.khl.ru. [dostęp 2013-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 listopada 2013)]. (ang.).
  4. Леонид Тамбиев утвержден в должности главного тренера ХК «Сарыарка» | Официальный сайт ХК «Сарыарка» г. Караганда (архив) [online], www.hc-saryarka.com [dostęp 2017-11-18] .
  5. Главным тренером ХК «Динамо СПб» стал Леонид Тамбиев | Телеканал "Санкт-Петербург" [online], topspb.tv [dostęp 2017-11-18]  (ros.).
  6. Высшая хоккейная лига - Официально [online], www.vhlru.ru [dostęp 2017-11-18] .
  7. Тренерский штаб во главе с Леонидом Тамбиевым продолжит работу в «Динамо» [online], dynamo-spb.com [dostęp 2018-05-25]  (ros.).
  8. Леонид Тамбиев ушел из Динамо [online], www.sportsdaily.ru [dostęp 2019-05-19] .
  9. Леонид Тамбиев стал главным тренером «Сарыарки» - Чемпионат [online], www.championat.com [dostęp 2019-05-19]  (ros.).
  10. Леонид Тамбиев назначен главным тренером новокузнецкого "Металлурга" - РИА Новости Спорт, 29.05.2020 [online], ria.ru [dostęp 2024-04-24]  (ros.).
  11. https://lv.sputniknews.ru/20210216/Latviyskiy-trener-Tambiev-pokinul-Kuznyu-po-oboyudnoy-dogovorennosti-15189407.html
  12. Леонид Тамбиев вернулся на пост главного тренера «Сарыарки» - Чемпионат [online], championat.com [dostęp 2024-04-24]  (ros.).
  13. Леонид Тамбиев покидает пост главного тренера "Сарыарки" - Шайба.kz [online], shaiba.kz [dostęp 2024-04-24] .
  14. https://hcadmiral.ru/admiral/trenerskij-shtab-1
  15. Tambijevs, Leonid (1970- ). azhockey.com. [dostęp 2013-12-20]. (ang.).
  16. Championnat de Finlande 1998/99. hockeyarchives.info. [dostęp 2013-12-20]. (fr.).

Bibliografia

  • Leonīds Tambijevs w bazie Eliteprospects.com (ang.) (ang.)
  • Leonīds Tambijevs w bazie The Internet Hockey Database (ang.) (ang.)
  • Leonīds Tambijevs – profil na stronie r-hockey.ru (ros.)