Janina Loteczkowa

Janina Loteczkowa

Janina Loteczkowa (przed 1939)
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1902 Lwów
Data i miejsce śmierci	6 czerwca 1966 Kraków
Klub	KTN Lwów
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Janina Loteczkowa z domu Szałowska (ur. 28 kwietnia 1902 we Lwowie, zm. 6 czerwca 1966 w Krakowie) – polska sportsmenka okresu międzywojennego, obrończyni Lwowa (1918–1919).

Życiorys

Uczestniczyła w walkach o Lwów w latach 1918–1919, za co została odznaczona Krzyżem Obrony Lwowa. W 1922 roku jej mężem został Roman Loteczko – kapitan Wojska Polskiego i inżynier. Po odbyciu kursu narciarskiego w 1924 roku, rozpoczęła starty w zawodach. W latach 1926–1928 trzykrotnie zdobywała mistrzostwo Polski w biegach narciarskich (1926 – bieg na 5,5 km, 1927 i 1928 – bieg na 8 km). Sięgała również po mistrzostwa Czechosłowacji (trzykrotnie), Austrii (dwukrotnie) oraz Francji (jednokrotnie). W uznaniu jej zasług redakcja czasopisma „Start” uznała ją za „najlepszą narciarkę Europy” sezonu 1926/1927, natomiast w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na „Najlepszego Sportowca Polski w 1927 roku” zajęła 7. miejsce. Oprócz biegów uprawiała również skoki narciarskie.

Poza narciarstwem uprawiała również tenis, jeździectwo (była posiadaczką Polskiej Odznaki Jeździeckiej) oraz sporty motorowe. Zajmowała się również pilotażem, szybownictwem i baloniarstwem. Od 1925 roku należała – wraz z mężem Romanem – do warszawskiego Polskiego Klub Motocyklowego^[1]. W 1929 roku wzięła udział w odbywającym się w Katowicach motocyklowym wyścigu o Wielką Nagrodę Polski (Grand Prix), zajmując 6. miejsce. Jako pilotka towarzyszyła w lotach takim lotnikom jak Franciszek Żwirko, Stanisław Wigura oraz Jerzy Bajan. Utrzymywała również kontakty z politykami i artystami okresu międzywojennego, m.in. z prezydentem Ignacym Mościckim, Bolesławem Wieniawą-Długoszowskim, Jackiem Malczewskim, Rafałem Malczewskim, Wojciechem Kossakiem, Jarosławem Iwaszkiewiczem, Stanisławem Ignacym Witkiewiczem czy Kornelem Makuszyńskim.

Lata II wojny światowej spędziła w Gdyni i Krakowie. Po zakończeniu walk nie powróciła do uprawiania sportu, podejmując pracę w Państwowym Wydawnictwie Muzycznym. Decyzją zarządu głównego Polskiego Związku Narciarskiego 1950 została skreślona z listy sędziów związkowych w gronie osób nie wykazujących działalności w działalności narciarskiej^[2]. Została pochowana na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC3-3-29)^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Szczerbicki: Janina Loteczkowa – „kobieta renesansu”. oldtimery.com. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
• Teresa Drozdek-Małolepsza: Narciarstwo kobiet w Polsce w latach 1919–1939. [w:] Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie 2010, z. IX [on-line]. dlibra.bg.ajd.czest.pl, 2010. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
• Beata Kęczkowska: Trwają poszukiwania pamiątek po Rafale Malczewskim. warszawa.wyborcza.pl, 2004-01-05. [dostęp 2015-08-17]. (pol.).
• Loteczka Roman Kajetan i jego rodzina. www.genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
• Andrzej Więcek, Zbigniew Łojewski, Henryk Kurzyński, Adam Parczewski, Maciej Rychwalski, Janusz Waśko Mistrzostwa Polski w narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920–2013, wyd. Nowy Sącz-Warszawa-Zamość 2014, s. 194.