Janina Kozak-Pajkert

Janina Kozak-Pajkert (ur. 14 listopada 1934 we wsi Rostołty, zm. 28 września 2016 w Białymstoku[1]) – polska poetka. Debiutowała na łamach prasy w 1968 roku. Dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej im. Wiesława Kazaneckiego za lata 1995 i 1996. Mieszkała w Białymstoku.

Dzieła

  • Do dalekich wzgórz i dzwonów (1992) – poezje
  • Idole (1995) – poezje
  • Rozmowy (1995) – proza poetycka
  • Fabuły bezsenne (1996) – poezje
  • Pogoda z różą w tle (1997) – poezje
  • Postawić ostrokół (1999) – poezje
  • Wszystkie drogi i okna czyli opowieść o matce i córce (2001) – opowiadania

Przypisy

  1. ↑ Janina Kozak-Pajkert nie żyje. Była białostocką potetką i pisarką. 2016-09-28. [dostęp 2020-03-02].
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 000000011423309X
  • VIAF: 167155827
  • PLWABN: 9810630248505606
  • NUKAT: n95019914
  • WorldCat: viaf-167155827