Izobutylen

Nazewnictwo

Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
2-metyloprop-1-en
Inne nazwy i oznaczenia
izobuten, 2-metylopropen

Ogólne informacje

Wzór sumaryczny

C₄H₈

Inne wzory

(CH₃)₂C=CH₂

Masa molowa

56,11 g/mol

Wygląd

bezbarwny gaz^[1]

Identyfikacja

Numer CAS

115-11-7

PubChem

8255

SMILES
CC(=C)C

InChI
InChI=1S/C4H8/c1-4(2)3/h1H2,2-3H3
InChIKey
VQTUBCCKSQIDNK-UHFFFAOYSA-N

Właściwości

Gęstość
0,589 g/cm³ (przy ciśnieniu powyżej 1 atm)^[1]; gaz

Rozpuszczalność w wodzie
praktycznie nierozpuszczalny^[1]
w innych rozpuszczalnikach
bardzo dobrze w etanolu i eterze; dobrze w benzenie i kwasie siarkowym^[1]

Temperatura topnienia	−140,7 °C^[1]
Temperatura wrzenia	6,6 °C^[2] 6,9 °C^[1]^[3]

Niebezpieczeństwa

Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-04-19]

Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów

Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI^[4]

Niebezpieczeństwo

Zwroty H

H220

Zwroty P

P210, P410+P403^[3]

Europejskie oznakowanie substancji

oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne

Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI^[4]

Skrajnie
łatwopalny
(F+)

Zwroty R

R12

Zwroty S

S2, S9, S16, S33

NFPA 704

Na podstawie
podanego źródła^[5]

Temperatura zapłonu

−80 °C (zamknięty tygiel)^[3]

Numer RTECS

UD0890000

Podobne związki

izobutan; buteny

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Multimedia w Wikimedia Commons

Izobutylen, izobuten (CH₃)₂C=CH₂ – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych z szeregu homologicznego alkenów rozgałęzionych. Posiada jedno wiązanie podwójne o długości 1,2907 Å. Jest jednym z czterech izomerów butenu. Jest ważnym surowcem w syntezach wielkotonażowych.

Otrzymywanie

Otrzymywany jest w przemyśle głównie na drodze katalitycznego odwodornienia izobutanu (w procesach Snamprogetti, Catofin, Oleflex) do izobutenu w wyniku krakingu parowego gazu ziemnego i benzyny ciężkiej oraz fluidalnego krakingu katalitycznego. Snamprogetti opracowała technologię otrzymywania izobutenu o wysokiej czystości (powyżej 99,99%), między innymi dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego, spożywczego i polimerowego, polegającą na otrzymaniu eteru metylowo-tert-butylowego, a następnie jego krakingu. Produkt otrzymany tą drogą nie jest zanieczyszczony 1-butenem, który przy innych technologiach trudno jest oddzielić od izobutenu, gdyż różnica ich temperatur wrzenia jest niewielka (0,6 °C)^{[potrzebny przypis]}.

Zastosowanie

W 1996 ilość izobutylenu zużywanego w zachodniej Europie, głównie przez przemysł paliwowy (ok. 60% całkowitego zapotrzebowania), wyniosła 1,93 mln t. Stosowany jest on do produkcji ważnego komponentu paliw – eteru metylowo-tert-butylowego, dodawanego w miejsce niestosowanego już tetraetyloołowiu. Jest również surowcem do produkcji izooktanu. Izobutylen znajduje zastosowanie przy produkcji kauczuku butylowego (ok. 28% całkowitego zapotrzebowania), poliizobutylenu, metakrylanu metylu oraz innych ważnych chemikaliów

^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-308, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 24, ISBN 83-7183-240-0 .
↑ ^a ^b ^c 2-Metylopropen (nr 58552) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2012-04-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ ^a ^b Izobutylen, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
↑ Izobutylen (nr 58552) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-04-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)