Hetman wojsk zaciężnych
Hetman wojsk zaciężnych (łac. campiductor Regni Poloniae supremus, exercituum nostrorum generalis campiductor) – dowódca wojsk zaciężnych Korony Królestwa Polskiego. Powoływany na czas prowadzenia działań wojennych. Po raz pierwszy tytułem takim obdarzono Piotra Dunina w 1461 w czasie wojny trzynastoletniej. Hetmanami wojsk zaciężnych byli w XV w. także Wojciech Górski, Paweł Jasieński, Jan Karnkowski, Jan Trnka z Raciborzan[1].
Zobacz też
- Hetman polny koronny
- Hetman nadworny
Przypisy
- ↑ Zdzisław Spieralski i inni, Zarys dziejów wojskowości s. 255-282
Bibliografia
- Andrzej Grabski, Zdzisław Spieralski i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864 T. 1. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
- Poczet hetmanów Rzeczypospolitej. Hetmani koronni. Pod redakcją Mirosława Nagielskiego, Warszawa 2005
- p
- d
- e
Wojsko I Rzeczypospolitej
| Okresy | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktury | |||||||
| Rodzaje wojsk | |||||||
| Formacje wojskowe |
| ||||||
| Konfederacje żołnierskie | |||||||
| Rokosze | |||||||
| Hetmani | |||||||
| Terminy wojskowe |
| ||||||
| Większe oddziały w XVII wieku | |||||||
| Armia koronna w XVIII wieku |
| ||||||
| Armia litewska w XVIII wieku |
| ||||||
| Insurekcja kościuszkowska |
| ||||||
