Heraklides z Pontu

Heraklides z Pontu (ilustracja z 1580)

Heraklides z Pontu (stgr. Ἡρακλείδης ὁ Ποντικός, IV w. p.n.e.) – grecki filozof akademicki i astronom, pochodzący z Heraklei Pontyjskiej. Kierował Akademią podczas podróży Platona na Sycylię.

Heraklides starał się o stanowisko scholarchy Akademii po śmierci Speuzypa – następcy i siostrzeńca Platona. Przegrał jednak (kilkoma głosami) z Ksenokratesem. Rozgoryczony opuścił Akademię i powrócił do Pontu.

Heraklides jest uważany za poprzednika teorii heliocentrycznej. Uważał, że Ziemia obraca się wokół własnej osi[1] (z zachodu na wschód). Pogląd ten nie był jednak podbudowany teoretycznie czy empirycznie i miał wyłącznie oparcie intuicyjne.

Symplicjusz z Cylicji w komentarzu do dzieła O niebie Arystotelesa mówi o Heraklidesie:

myślał on, że można obronić zjawiska, zakładając, iż Ziemia znajduje się pośrodku i obraca się, niebiosa zaś pozostają nieruchome.

Pogląd ten mógł być wzorowany na fragmencie z Timajosa:

Ziemię zaś, karmicielkę naszą, osadzoną na osi, przeciągniętej przez cały wszechświat urządził tak, że ona strzeże i wykonywa noc i dzień[2].

Wcześniej pogląd o ruchu Ziemi wokół ogniska Wszechświata (stgr. παντὸς ἑστίαν) głosił Filolaos z Tarentu, Ziemia miała być stale zwrócona do ogniska jedną stroną (podobnie jak Księżyc do Ziemi), w tym modelu zatem musiała także obracać się dokoła własnej osi.

Chalcydiusz w komentarzu do Timajosa podaje: Heraklides pokazał, że Wenus jest czasami wyżej, czasem niżej niż Słońce. Prawdopodobnie oznaczało to, iż Wenus (i zapewne Merkury) w modelu Heraklidesa krążyły wokół Słońca, krążącego wokół Ziemi[1]. Podobny model, w którym planety obiegają Słońce krążące wokół Ziemi, 2 tysiące lat później ogłosił Tycho Brahe.

Diogenes Laertios w 5 księdze Żywotów i poglądów słynnych filozofów wylicza długą listę dzieł Heraklidesa.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Heraklides z Pontu, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-02] .
  2. Timaios 40 b/c tłum. Władysław Witwicki, (tekst gr., przekład ang.). Użyte tam słowo ἴλλεσθαι tłumaczone jest jako obrót (np. Plato's Doctrine Respecting the Rotation of the Earth and Aristotle's Comment).

Bibliografia

  • Giovanni Reale: Historia filozofii starożytnej. T. 3. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2004, s. 111-114. ISBN 83-7363-194-1.
  • WillyW. Ley WillyW., W niebo wpatrzeni, EwaE. Kolińska (tłum.), BolesławB. Orłowski (tłum.), Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1984, s. 49 - 51, ISBN 83-06-00983-5, OCLC 830239551 .

Linki zewnętrzne

  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Heraklides z Pontu w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
  • О движении планет по Гераклиду Понтийскому. hbar.phys.msu.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  • Thomas Little Heath, Aristarchus of Samos, the ancient Copernicus; a history of Greek astronomy to Aristarchus Oxford, 1913
  • ISNI: 0000000116119434
  • VIAF: 27866092, 648158790615438851071, 287357057, 86151897118724070799, 1142154380901330290219, 533159233920103370100
  • LCCN: n98086562
  • GND: 118710621
  • LIBRIS: sq462khb4qn7lvn
  • BnF: 123616572
  • SUDOC: 077268962
  • SBN: BVEV042557
  • BNE: XX1293914
  • NTA: 069733600
  • BIBSYS: 90127965, 7018884
  • CiNii: DA16438554
  • Open Library: OL5092098A
  • PLWABN: 9810578797905606
  • NUKAT: n97000192
  • J9U: 987007360028505171
  • CANTIC: a10478462
  • ΕΒΕ: 45571
  • LIH: LNB:cQa;=Bl
  • PWN: 3911145
  • Britannica: biography/Heracleides-Ponticus
  • Treccani: eraclide-pontico
  • Universalis: heraclide-du-pont
  • NE.se: herakleides
  • SNL: Herakleides_fra_Pontos
  • Catalana: 0032429
  • DSDE: Herakleides_fra_Pontos
Identyfikatory zewnętrzne:
  • MacTutor: Heraclides