Grzechy hetmańskie
Autor | |||
---|---|---|---|
Typ utworu | |||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania | Warszawa | ||
Język | |||
Data wydania | 1879 | ||
Wydawca | S. Lewental | ||
|
Grzechy hetmańskie. Obrazy z końca XVIII wieku – powieść historyczno-obyczajowa Józefa Ignacego Kraszewskiego wydana w 1879 roku.
Pierwotnie drukowana w odcinkach w warszawskim tygodniku „Kłosy” (styczeń–wrzesień 1879), w tym samym roku opublikowana w jednotomowej edycji przez Salomona Lewentala, ponownie dopiero w 1933 w Krakowie. Ukazała się też w przekładzie niemieckim (1881) i trzykrotnie w rosyjskim (18883, 1900, 1915)[1].
Treść
Rzeczpospolita stanisławowska z drugiej połowy XVIII wieku. Trwa polityczna rywalizacja dwóch stronnictw – hetmańskiego, na czele którego stoi marzący o królewskiej koronie hetman Jan Klemens Branicki, i związanego z Rosją obozu Czartoryskich (tzw. Familii).
W tym samym czasie w skromnym majątku położonym nieopodal hetmańskiej siedziby w Białymstoku, w Choroszczy, mieszka uboga, niedawno owdowiała ziemianka Beata, do której wielu latach nauki powraca jej syn Teodor. Wkrótce los zetknie go z hetmanem Branickim, który będzie chciał go pozyskać do pracy na rzecz swego stronnictwa. Okaże się jednak, że dumnego magnata i panią Beatę dzieli pewna dramatyczna tajemnica z przeszłości, która Teodorowi uniemożliwia karierę przy Branickim i kieruje go w stronę wrogiego stronnictwa Czartoryskich…
Przypisy
- ↑ „Nota wydawnicza” do wydania z 1975 r., s. 367.
Bibliografia
- Józef Ignacy Kraszewski: Grzechy hetmańskie. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1975