Gary Cahill

Pełne imię i nazwisko

Gary James Cahill

Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1985
Dronfield

Wzrost

193 cm^[1]

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska

Lata	Klub
2000–2004	Aston Villa

Kariera seniorska^[a]

Lata	Klub	Wyst.	Gole
2004–2008	Aston Villa	28	(1)
2004–2005	→ Burnley (wyp.)	27	(1)
2007–2008	→ Sheffield United (wyp.)	16	(2)
2008–2012	Bolton Wanderers	130	(13)
2012–2019	Chelsea	191	(13)
2019–2021	Crystal Palace	45	(1)
2021–2022	AFC Bournemouth	22	(0)
	W sumie:	459	(31)

Kariera reprezentacyjna

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
2004–2005	Anglia U-20	3	(0)
2007	Anglia U-21	3	(0)
2010–2018	Anglia	61	(5)
	W sumie:	67	(5)

↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Gary James Cahill (ur. 19 grudnia 1985 w Dronfield) – angielski piłkarz grający na pozycji obrońcy.

Kariera klubowa

Początkowo zawodnik Aston Villi (od 2000 roku)^[2]. W listopadzie 2004 został wypożyczony do Burnley^[3]. Regularnie występował w pierwszym zespole, dzięki czemu został uznany najlepszym graczem swojej drużyny^[4]. Latem 2005 roku powrócił do klubu z Birmingham. 1 kwietnia 2006 roku zadebiutował w jego barwach w Premier League w przegranym 0:5 meczu z Arsenalem^[5]. Pierwszego gola strzelił 16 kwietnia w derbowym spotkaniu z Birmingham City, przyczyniając się do zwycięstwa 3:1^[6]. W sezonie 2006/2007 rozegrał w angielskiej ekstraklasie 20 meczów. We wrześniu 2007 roku został wypożyczony do Sheffield United, w którym był podstawowym graczem.

30 stycznia 2008 roku przeszedł na zasadzie transferu definitywnego do Boltonu Wanderers, z którym podpisał trzyipółletni kontrakt^[7]. W sezonie 2007/2008 wraz z nim uczestniczył w rozgrywkach Pucharu UEFA – zagrał m.in. w dwóch ćwierćfinałowych meczach ze Sportingiem^[8]. Od momentu przejścia do Boltonu, Cahill był jego podstawowym zawodnikiem i stanowił ważny punkt zespołu^[4]. Łącznie rozegrał w nim 147 meczów i strzelił 15 goli, w tym jednego w wygranym 2:1 spotkaniu z Evertonem – swoim ostatnim występie w barwach klubu z Horwich (4 stycznia 2012)^[9].

16 stycznia 2012 roku przeszedł do Chelsea. Media poinformowały, że cena transferu wyniosła ok. 7 milionów funtów^[10]. W londyńskim zespole zadebiutował 5 lutego w zremisowanym 3:3 meczu z Manchesterem United^[11]. Pierwszego gola strzelił 18 marca w spotkaniu z Leicester City, przyczyniając się do zwycięstwa 5:2^[12]. W sezonie 2011/2012 zdobył wraz z Chelsea puchar Anglii (w finałowym pojedynku z Liverpoolem nie zagrał z powodu kontuzji), wygrał również rozgrywki Ligi Mistrzów – w meczu finałowym z Bayernem Monachium wystąpił w podstawowym składzie^[13]. Rok później wraz z klubem wygrał Ligę Europejską. 1 marca 2015r. wygrał z Chelsea Puchar Ligi Angielskiej. 3 maja zdobył mistrzostwo Anglii, wyczyn ten powtórzył dwa lata później^[14]. Po odejściu Johna Terry'ego z Chelsea, Cahill został wybrany nowym kapitanem drużyny.

16 listopada 2022 roku Gary Cahill ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej^[15].

Kariera reprezentacyjna

Cahill był uprawniony do występów w reprezentacji Irlandii (jego dziadek jest Irlandczykiem), jednak wybrał grę dla Anglii^[16].

Występował w młodzieżowych reprezentacjach Anglii. W 2007 roku uczestniczył w mistrzostwach Europy do lat 21. W turnieju rozegranym w Holandii Anglicy dotarli do półfinału, zaś Cahill zagrał jedynie w zremisowanym bezbramkowo meczu z Czechami w fazie grupowej^[17].

W kadrze seniorskiej zadebiutował 3 września 2010 roku w spotkaniu z Bułgarią, zmieniając w drugiej połowie Michaela Dawsona (pierwsze powołanie otrzymał już w 2009 na pojedynek z Kazachstanem^[2])^[18]. Pierwszego gola w barwach narodowych strzelił 2 września 2011 również w pojedynku z Bułgarią, przyczyniając się do zwycięstwa 3:0^[19].

W maju 2012 roku został powołany przez selekcjonera Roya Hodgsona do kadry na mistrzostwa Europy w Polsce i na Ukrainie. 2 czerwca w towarzyskim meczu z Belgią został popchnięty przez napastnika rywali Driesa Mertensa, w wyniku czego wpadł w angielskiego bramkarza Joe Harta i złamał szczękę. Kontuzja wykluczyła go z udziału w turnieju, jego miejsce w kadrze zajął Martin Kelly^[20].

Sukcesy

Klubowe

Chelsea

Liga Mistrzów UEFA (1x): 2012
Liga Europy UEFA (2x): 2013, 2019
Mistrzostwo Anglii (2x): 2014/2015 2016/2017
Puchar Anglii (1x): 2012
Puchar Ligi Angielskiej (1x): 2014/15

Przypisy

↑ Gary Cahill. chelseafc.com. [dostęp 2012-08-17]. (ang.).
↑ ^a ^b Gary Cahill. thefa.com. [dostęp 2011-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 listopada 2011)]. (ang.).
↑ Villa defender loaned to Clarets. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ ^a ^b Gary Cahill. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ Arsenal 5-0 Aston Villa. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ Aston Villa 3-1 Birmingham. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ Bolton complete £5m Cahill switch. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ UEFA Champions League, UEFA Cup 2007/08 Details. rsssf.com. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ Everton 1 - 2 Bolton. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-01-16]. (ang.).
↑ Gary Cahill's move from Bolton to Chelsea completed. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-01-16]. (ang.).
↑ Chelsea 3-3 Manchester United. bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
↑ Chelsea 5-2 Leicester. bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
↑ Chelsea 1-1 Bayern Munich (aet, 4-3 pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
↑ Chelsea mistrzem Anglii! Niespodziewany bohater - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
↑ Były kapitan Chelsea zakończył karierę. "Spędziłem 20 lat trenując każdego dnia" [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-12-24] (pol.).
↑ Republic of Ireland boss Giovanni Trapattoni swoops for England's Gary Cahill. [dostęp 2012-01-16]. (ang.).
↑ European U-21 Championship 2007 - Final Tournament Details. rsssf.com. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ England 4-0 Bulgaria. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ Bulgaria 0-3 England. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-12-06]. (ang.).
↑ Euro 2012: Gary Cahill ruled out but Rio Ferdinand overlooked. bbc.co.uk. [dostęp 2012-06-04]. (ang.).