Fronton

Ten artykuł dotyczy detalu architektonicznego. Zobacz też: Fronton (ujednoznacznienie).
Fronton Pałacu Prymasowskiego w Bratysławie

Fronton, przyczółek – niski szczyt nad portykiem, o różnym kształcie, ograniczony krawędziami bocznymi dachu dwuspadowego. Stosowany w świątyniach greckich od ok. 650 r. p.n.e.[1] Wewnętrzne pole frontonu, gładkie lub wypełnione dekoracją rzeźbiarską, nosi nazwę tympanonu.

Jako element ornamentowy stosowany jest także jako dekoracyjne zwieńczenie obramowań okiennych i drzwiowych, portali, ołtarzy, nisz itd.

W architekturze nowożytnej spotkać można również frontony stanowiące segment kręgu, półowalne, przerywane lub gierowane.

Błędne z punktu widzenia nazewnictwa architektonicznego jest określanie tą nazwą fasady budowli[2]. Nie jest to jednak błąd językowy[3].

Zobacz też

Zobacz hasło fronton w Wikisłowniku
  • akroterion

Przypisy

  1. ↑ Sztuka świata. Słownik terminów A-K. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 209. ISBN 978-83-213-4726-4.
  2. ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 125. ISBN 83-01-12365-6.
  3. ↑ Stanisław Dubisz (red.): Wielki słownik języka polskiego PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2018, s. 996. ISBN 83-01-19910-4. (pol.).

Bibliografia

  • Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 51. ISBN 83-85001-89-1.
Kontrola autorytatywna (element architektoniczny):
  • LCCN: sh85099201
  • BnF: 120009765
  • BNCF: 27194
  • J9U: 987007531680005171
  • LNB: 000298162
  • PWN: 3902907
  • Britannica: technology/pediment-architecture
  • Treccani: frontone
  • БРЭ: 4724555
  • Catalana: 0213578, 0110480