Bernardino Spada

Bernardino Spada
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1594
Brisighella

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1661
Rzym

Miejsce pochówku

Kościół św. Hieronima della Carità w Rzymie

Prefekt Kongregacji ds. Granic Państwa Kościelnego
Okres sprawowania

1629–1661

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

8 grudnia 1623

Kreacja kardynalska

19 stycznia 1626
Urban VIII

Kościół tytularny

S. Stefano al Monte Celio
S. Pietro in Vincoli a Colle Oppio

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 grudnia 1623

Konsekrator

Guido Bentivoglio

Współkonsekratorzy

Guillaume Du Nozet
François Boyvin de Péricard

Konsekrowani biskupi
Richard Smith 12 stycznia 1625
Timoteo Pérez Vargas 19 września 1632
Juan Boldames Ibáñez 19 września 1632
Vittore Capello 31 lipca 1633
Costantino de Rossi 30 lipca 1634
Diego Requeséns 25 października 1637
Prospero Spínola 25 października 1637
Attilio Orsini 21 marca 1638
Pietro Paolo Bonsi 3 października 1638
Giovanni Francesco Gozzadini 18 sierpnia 1641
Alessandro Pauli 22 marca 1643
Antonio Montecatini 22 marca 1643
Pier Francesco Filonardi 21 grudnia 1646
Carlo de’ Vecchi 15 marca 1648
Francesco Maria Ghislieri 7 lutego 1649
Pietro Paolo Russo 7 marca 1649
Christophoro d’Authier de Sisgau 26 marca 1651
Vincenzo Candiotti 7 września 1653
Carlo Settala 7 września 1653
Luis Alfonso de Los Cameros 25 stycznia 1654
Marco Antonio Pisanelli 24 czerwca 1654
Bernardino d’Aragona 11 marca 1657
Filippo Visconti 6 maja 1657

Bernardino Spada (ur. 21 kwietnia 1594 w Brisighelli, zm. 10 listopada 1661 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 21 kwietnia 1594 roku w Brisighelli, jako syn Marchisa Paola Spady i Darii Albicini[1]. Studiował w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z literatury i prawa[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i wikariuszem w bazyliki watykańskiej[1]. Następnie został archiprezbiterem bazyliki liberiańskiej i kanonikiem kapituły katedralnej w Padwie i Brescii[1]. 4 grudnia 1623 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Damietty, otrzymując dyspensę z powodu nieosiągnięcia wieku kanonicznego 30 lat[1]. Cztery dni później przyjął sakrę, a 30 grudnia został nuncjuszem apostolskim we Francji[2]. 19 stycznia 1626 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Stefano al Monte Celio[2]. W 1627 roku zrezygnował z nuncjatury we Francji, a dwa lata później został prefektem Kongregacji ds. Granic Państwa Kościelnego i pełnił tę funkcję dożywotnio[1]. W latach 1627–1631 był legatem w Bolonii, a w okresie 1642–1661 – prefektem Kongregacji Indeksu[1]. W 1642 roku przeprowadził misję pokojową w Parmie przed władcami z rodu Farnese, dzięki czemu zapobiegł atakowi na Rzym[1]. 19 lutego 1646 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano[2]. Zmarł 10 listopada 1661 roku w Rzymie[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Bernardino Spada. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-08-28]. (ang.).
  2. a b c Bernardino Spada. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-08-28]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • ISNI: 0000000061389671
  • VIAF: 73996886
  • LCCN: no2002032587
  • GND: 123220998
  • BnF: 13323551h
  • SUDOC: 086233521
  • SBN: UBOV828756
  • BNE: XX6032981
  • NTA: 228106753
  • Open Library: OL6934626A
  • PLWABN: 9811800235605606
  • J9U: 987007334436605171
  • WorldCat: lccn-no2002032587