Bernardim Ribeiro

Bernardim Ribeiro

Bernardim Ribeiro. Marmurowy posąg dłuta Antónia Alberta Nunesa
Data i miejsce urodzenia	1482 Torrão
Data i miejsce śmierci	1552 Lizbona
Narodowość	portugalska
Język	portugalski
Dziedzina sztuki	poezja
Epoka	renesans

Bernardim Ribeiro (ur. 1482, zm. 1552) – pisarz i poeta portugalski^[1], jeden z głównych przedstawicieli renesansu. Był synem skarbnika w majątku księcia de Viseu^[1]. W latach 1507–1512 studiował prawo na uniwersytecie w Lizbonie^[1]. Potem był dworzaninem króla Manuela I Szczęśliwego^[1]. W latach 1521–1524 przebywał najprawdopodobniej we Włoszech^[1]. Prawdopodobnie był znajomym Francisca de Sá de Miranda^[2]. Po powrocie do kraju został sekretarzem króla Jana III Pobożnego^[1]. Rzekomo postradał rozum^[1] wskutek nieodwzajemnionej miłości^[3]. Znany jest jako autor powieści Livro das saudades^[1], popularnie nazywanej Menina e Moça (Dzieciństwo i dorastanie^[1], 1554–1557^[1]), która rozpowszechniła pojęcie "saudade" (tłumaczone jako "samotność"), czyli specyficznej dla kultury portugalskiej odmiany nostalgii. Nazywany jest niekiedy najwybitniejszym lirykiem portugalskim przed Luísem de Camõesem^[3]. Jego wiersze weszły do Cancioneiro Geral^[2] Garcii de Resende. Bernardim Ribeiro pisał przede wszystkim sielanki^[2].

Przypisy