Armia Ludowa Republiki Hiszpańskiej

Armia Ludowa Republiki Hiszpańskiej
Ejército Popular de la República
Ilustracja
Flaga wojenna Republiki Hiszpańskiej
Państwo

 Hiszpania

Data sformowania

10 października 1936

Data rozformowania

1939

Dane podstawowe
Liczebność

do 700 000

Żołnierze Armii Ludowej Republiki Hiszpańskiej na ulicach Teruel.
Posąg wzniesiony na Plaza de Catalunya w Barcelonie w 1937 roku w hołdzie żołnierzowi Hiszpańskiej Armii Ludowej

Armia Ludowa Republiki Hiszpańskiej (hiszp. Ejército Popular de la República) – formacja zbrojna Drugiej Republiki Hiszpańskiej, uczestnicząca w wojnie domowej w latach 1936–1939.

Historia

Hiszpańskie siły zbrojne zwane Armią Ludową Republiki lub Hiszpańską Armią Ludową[1] powstały na bazie lojalnych wobec rządu oddziałów wojskowych oraz Milicji Ludowej. Wierne rządowi pozostały w większości wojska lotnicze i duża część marynarki wojennej[2]. Dekret o utworzeniu Armii Ludowej został wydany 10 października 1936 roku, całość łącznie z oddziałami Milicji Ludowej zorganizowana została w regularne armie, korpusy, dywizje, brygady, bataliony i kompanie[3]. Zapotrzebowanie na czołgi dla Hiszpańskiej Armii Ludowej w latach 1936–1939 zrealizował głównie Związek Radziecki dostarczając 281 szt. T-26 i 50 szt. BT-5 oraz Francja: 32 szt. FT-17, a minimalnie także Boliwia: 1 szt. Vickers 6-Ton i Włochy: 1 szt. Fiat 3000[4].

Pozytywne znaczenia dla Armii Ludowej Republiki Hiszpańskiej oraz wzrost jej autorytetu miała bitwa pod Guadalajarą, gdzie w marcu 1937 oddziały dopiero co utworzonych republikańskich sił zbrojnych pokonały włoski korpus ekspedycyjny[5]. Ogółem Hiszpańska Armia Ludowa liczyła około 700 tys. żołnierzy, służących w 69 dywizjach[6]. W jej skład wchodziło również sześć Brygad Międzynarodowych, służyli w nich ochotnicy z 54 krajów[7]. Oddziały Armii Ludowej brały udział, m.in. w obronie Madrytu, bitwach nad Jaramą, Guadalajarą, Brunete i Ebro. W dniach 5–10 lutego 1939 roku około 250 tys. żołnierzy republikańskich sił zbrojnych przekroczyło granicę hiszpańsko-francuską i zostało internowanych w obozach we Francji[8].

Dowództwo armii

Dowódca:

Szef sztabu:

Struktura organizacyjna

Stan w 1938 roku[6]:

  • Grupa Armii Strefy Wschodniej, dowódca: gen. Juan Hernández Saravia[10]
  • Grupa Armii Strefy Centralno-Południowej, dowódca: gen. José Miaja[13]
    • Armia Levante, dowódca: Leopoldo Menéndez[13]
    • Armia Centrum, dowódca: płk Segismundo Casado[14]
    • Armia Estremadura, dowódca: gen. Antonio Escobar Huerta
    • Armia Andaluzja, dowódca: płk Adolfo Prada Vaquero

Stopnie wojskowe w Armii Ludowej Republiki Hiszpańskiej w latach 1936-1939

Oficerowie

General (Generał) Coronel (Pułkownik) Teniente coronel (Podpułkownik) Comandante o mayor (Dowódca lub major) Capitán (Kapitan) Teniente (Porucznik) Alférez (Chorąży)

Podoficerowie i szeregowcy

Brigada (Starszy sierżant) Sargento (Sierżant) Cabo (Kapral) Soldado (Szeregowy)

Komisarze polityczni

Comisario General Subcomisario y

Secretario General

Comisario Inspector Comisario de Brigada Comisario de Batallón Comisario de Compañía Delegado Político

de Compañía

Przypisy

  1. ↑ Bron 1976 ↓, s. 236.
  2. ↑ Wyszczelski 1986 ↓, s. 31.
  3. ↑ Wyszczelski 1986 ↓, s. 58.
  4. ↑ Hart (red.) 2017 ↓, s. 86.
  5. ↑ Wyszczelski 1986 ↓, s. 161.
  6. ↑ a b Bron 1976 ↓, s. 20.
  7. ↑ Bron 1976 ↓, s. 22.
  8. ↑ Bron 1976 ↓, s. 21.
  9. ↑ Bron 1976 ↓, s. 324.
  10. ↑ Bron 1976 ↓, s. 319.
  11. ↑ Bron 1976 ↓, s. 32.
  12. ↑ Bron 1976 ↓, s. 33.
  13. ↑ a b Bron 1976 ↓, s. 55.
  14. ↑ Salvado 2009 ↓, s. 224.

Bibliografia

  • Michał Bron: Bitwa nad Ebro i udział w niej Polaków. Warszawa: 1976.
  • Stephen Hart (red.): Atlas wojen pancernych od 1916 roku do chwili obecnej. Warszawa: 2017. ISBN 978-83-7731-247-6.
  • Francisco Romero Salvado: Wojna domowa w Hiszpanii 1936-1939. Warszawa: 2009.
  • Lech Wyszczelski: Madryt 1936-1937. Warszawa: 1986. ISBN 83-11-07343-0.