Antonio Rattín

Antonio Rattín
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Antonio Ubaldo Rattín

Data i miejsce urodzenia

16 maja 1937
Tigre

Wzrost

190 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1956–1970 Boca Juniors 382 (28)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1959–1969  Argentyna 34 (1)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Rattín (2010).

Antonio Ubaldo Rattín (ur. 16 maja 1937 w Tigre) – piłkarz argentyński noszący przydomek El Rata, defensywny lub środkowy pomocnik (rozgrywający), środkowy obrońca. Później trener, a następnie polityk.

Urodzony w Tigre (w zespole miejskim Buenos Aires) Rattín od lat dziecięcych był gorącym zwolennikiem klubu Boca Juniors, w którego młodzieżowym zespole uczył się grać w piłkę. W 1956 roku został piłkarzem pierwszej drużyny klubu Boca Juniors – zadebiutował 9 września w wygranym 2:1 meczu z River Plate, zastępując na boisku kontuzjowanego Eliseo Mouriño. Wkrótce stał się podstawowym graczem klubu, występując w koszulce z numerem 5. Swoją grą rychło podbił serca kibiców Boca Juniors, razem z którym w 1958 roku zdobył tytuł wicemistrza Argentyny. W reprezentacji Argentyny zadebiutował 18 listopada 1959 roku w Santiago w przegranym 2:4 meczu z Chile.

Jako piłkarz klubu Boca Juniors wziął udział w ekwadorskim turnieju Copa América 1959, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Rattín zagrał w dwóch meczach – z Paragwajem (w 69 minucie wszedł za niego Héctor Guidi) i Urugwajem (w 25 minucie zmienił na boisku Rodolfo Betinottiego).

Nadal jako piłkarz klubu Boca Juniors wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1962 roku, gdzie Argentyna odpadła już w fazie grupowej. Rattín zagrał tylko w przegranym 1:3 meczu z Anglią.

Razem z klubem Boca Juniors Rattín w 1962 roku zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Argentyny. W następnym roku dotarł do finału Copa Libertadores 1963, gdzie jego drużyna przegrała ze słynnym brazylijskim klubem FC Santos. W finale miał okazję wystąpić przeciwko królowi futbolu Pelé. Wziął też udział w zwycięskim turnieju Copa Chevallier Boutell 1963, gdzie zagrał w jedynym meczu z Paragwajem.

Jako gracz Boca Juniors w 1964 roku drugi raz został mistrzem Argentyny, a w następnym roku powtórzył ten sukces i jednocześnie dotarł do półfinału Copa Libertadores 1965, zdobywając po drodze 2 bramki. W 1965 roku wziął udział w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1966 roku, gdzie zagrał w trzech meczach – w dwóch z Boliwią i w jednym z Paragwajem. W następnym roku dotarł ze swym klubem do fazy półfinałowej Copa Libertadores 1966.

Wciąż jako gracz klubu Boca Juniors wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1966 roku, gdzie Argentyna dotarła do ćwierćfinału. Rattín zagrał we wszystkich czterech meczach – z Hiszpanią, Niemcami, Szwajcarią i Anglią. Będąc kapitanem zespołu na skutek kontrowersyjnej decyzji niemieckiego sędziego Rudolfa Kreitleina wyrzucony został z boiska w ćwierćfinałowym spotkaniu z Anglią. Nieznający hiszpańskiego języka sędzia wyrzucił Rattína z powodu wulgarnego języka. Rattín, będąc w pełni przekonanym, że sędzia z premedytacją ustawia mecz na korzyść Anglii, nie chciał opuścić boiska. Uczynił to w końcu pod eskortą policji.

W następnym roku wziął udział w turnieju Copa América 1967, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Rattín zagrał tylko w ostatnim meczu z Urugwajem.

W 1969 roku wziął udział w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1970 roku, gdzie zagrał w wygranym 3:1 meczu z Boliwią. W tym samym roku zdobył mistrzostwo Argentyny w wersji Nacional – był to w jego karierze czwarty i ostatni tytuł mistrza Argentyny.

Ostatni raz w Pucharze Wyzwolicieli Rattín wystąpił podczas turnieju Copa Libertadores 1970, gdzie Boca Juniors dotarł do fazy ćwierćfinałowej. Niedługo potem, w 1970 roku, zakończył karierę piłkarską – ostatni raz w barwach Boca Juniors zagrał 27 lipca w wygranym 1:0 meczu z CA Banfield. Należy do największych piłkarzy w dziejach klubu.

Łącznie w barwach Boca Juniors Rattín rozegrał 382 mecze (34 089 minut) i zdobył 28 bramek, z tego w lidze argentyńskiej rozegrał 364 mecze i zdobył 26 bramek. Podczas 4 startów w turniejach Copa Libertadores rozegrał 18 meczów i zdobył 2 bramki.

W latach 19591969 Rattín rozegrał w reprezentacji Argentyny 34 mecze i zdobył 1 bramkę[1].

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Rattín pracował jako trener z młodzieżowymi zespołami Boca Juniors, a w 1977 i 1979 roku był trenerem pierwszego zespołu klubu Gimnasia y Esgrima La Plata. W 1980 roku był trenerem pierwszej drużyny Boca Juniors.

Rattín spróbował także zdyskontować swą popularność w polityce i w 2001 roku wybrany został do argentyńskiego parlamentu jako członek konserwatywnej partii Partido Unidad Federalista, na czele której stał Luis Patti. Był pierwszym w dziejach piłkarzem wybranym do parlamentu, gdzie później zasiadał w komitecie do spraw sportu. Gdy w 2005 roku kadencja parlamentu dobiegła końca, Rattín zrezygnował z dalszej aktywności politycznej.

Argentyński pisarz Alfredo Luis Di Salvo wydał w 2000 roku książkę poświęconą Rattínowi pod tytułem Antonio Ubaldo Rattín – El Caudillo (ISBN 987-43-1624-1).

Przypisy

  1. Argentina – Record International Players.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Antonio Rattín (bdfa.com)
  • Antonio Rattín (bigsoccer.com)
  • Antonio Rattín (fifa.com). fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-24)].
  • Antonio Rattín (futbolfactory). futbolfactory.futbolweb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-20)].
  • Antonio Rattín (historiadeboca.com)
  • Antonio Rattín (informexeneize.com). informexeneize.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-26)].
  • Antonio Rattín (national-football-teams.com)
  • Antonio Rattín (playerhistory.com)
  • RSSSF – reprezentacja Argentyny w finałach mistrzostw świata
  • RSSSF – reprezentacja Argentyny w turniejach Copa América
  • RSSSF – Copa Chevallier Boutell
  • p
  • d
  • e

Argentyna

  • p
  • d
  • e
  • Ripullone (1929–31)
  • La Fuente (1931–32)
  • Hirschl (1932–34)
  • Álvarez (1935)
  • Garay (1936–37)
  • Fernández Roca (1937–39)
  • Crivaro (1939)
  • Rodríguez (1939)
  • Crivaro (1939)
  • Hirschl (1940–41)
  • Fernández Roca (1941)
  • Lullich (1941)
  • Delovo (1942)
  • Chalú (1942–43)
  • Minella (1943)
  • Durand Laguna (1943)
  • Rotman (1944)
  • Gayol (1944)
  • Scarpone (1944)
  • Molinari (1945)
  • Servidio (1945)
  • Naón (1946)
  • Martín (1946)
  • Sbarra (1947)
  • Hirschl (1948)
  • Ferreira (1948)
  • Scarone (1948–51)
  • Demaría (1951)
  • Roldán (1952)
  • Fidel (1952)
  • Ongaro (1953–54)
  • De Mare (1955–56)
  • Ignomiriello (1957)
  • Aballay (1957)
  • Varallo (1957–58)
  • Ormos (1959)
  • Zozaya (1959–60)
  • Aldabe (1960–61)
  • E. Fernández (1961–62)
  • Pedernera (1962)
  • Infante (1962[A])
  • Corazzo (1963)
  • Bravo (1963–64)
  • Infante (1964[A])
  • J. López (1964–65)
  • Infante (1965)
  • Torres (1965)
  • E. Fernández (1966)
  • Antonio (1966[A])
  • Geronazzo (1967)
  • Antonio (1967[A])
  • E. Fernández (1967)
  • Miranda (1967–68)
  • Varacka (1968–71)
  • Miranda (1971[A])
  • Murúa (1971–72)
  • Miranda (1972[A])
  • Montes (1972)
  • Gonzalo (1972[A])
  • Varacka (1973–74)
  • Bayo (1974)
  • Varacka (1974)
  • Novarini (1975)
  • Bayo (1975)
  • Salvá (1975)
  • Domínguez (1976)
  • Novarini (1976–77)
  • Santiago (1977)
  • Restelli (1977[A])
  • Rattín (1977)
  • Rosl (1977–78)
  • Varacka (1978–79)
  • Rattín (1979)
  • Iturrieta (1980)
  • Santiago (1980)
  • Pizarro (1980)
  • Janín (1981)
  • Restelli (1981)
  • Della Savia (1981–83)
  • Cocco (1983)
  • Rosl (1983)
  • Veiga (1984–85)
  • Faraone (1985)
  • Bedogni (1985[A])
  • Garisto (1985–87)
  • Solari (1987)
  • Rezza (1988)
  • Garisto (1988–89)
  • Ramos Delgado (1989–90)
  • Gutiérrez (1990[A])
  • O. López i Cavallero (1990)
  • Fanesi (1990–91)
  • Pérez (1991–92)
  • del Favero (1992[A])
  • Gelves (1992[A])
  • Ramacciotti i Sbrissa (1992–93)
  • Perfumo (1993–94)
  • Griguol (1994–99)
  • Pérez (1999–2000)
  • Gelves (2000[A])
  • Griguol (2000–01)
  • Ramacciotti (2002–03)
  • Gómez (2003)
  • Agostinelli (2003[A])
  • Griguol (2003–04)
  • Ischia (2004–05)
  • Kuzemka (2005[A])
  • Troglio (2005–07)
  • Kuzemka (2007[A])
  • Maturana (2007)
  • Falcioni (2007)
  • Sanguinetti (2008)
  • Madelón (2008–09)
  • Morant (2009[A])
  • P. Fernández (2009)
  • Cocca (2010)
  • Morant (2010[A])
  • Cappa (2011)
  • Ortiz (2011)
  • Ingrao (2011)
  • Troglio (2011–16)
  • Yllana (2016[A])
  • Alfaro (2016–17)
  • Martini i Messera (2017[A])
  • Soso (2017)
  • Sava (2018)
  • Ortiz (2018[A])
  • Troglio (2018–19)
  • Ortiz (2019)
  • Maradona (2019–20)
  • Martini i Messera (2020–21)
  • Gorosito (2021–22)
  • Romero (2023)
  • Madelón (od 2023)
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u tymczasowo
  • VIAF: 4920152331608103260001
  • GND: 1155566866
  • WorldCat: viaf-4920152331608103260001