Écriture automatique

Ten artykuł od 2018-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Écriture automatique (zapis automatyczny) – rodzaj zapisu polegający na tworzeniu przypadkowych zdań i ciągów zdań, z zachowaniem zasad tradycyjnej składni, charakterystyczny dla twórczości surrealistów.

Jego pomysłodawcą był André Breton (Pierwszy Manifest Surrealizmu, 1924), który za jego pomocą chciał odtworzyć „rzeczywisty bieg myśli” pod progiem świadomości. Breton pisał: Zacznij szybko pisać bez ustalonego tematu, tak szybko, aby nic nie zachować w pamięci i nie dopuścić do siebie pokusy odczytania tego, coś dotąd napisał^[1].

Za pierwszy utwór surrealistyczny, w którym zastosowano zapis automatyczny, uważa się Pola magnetyczne André Bretona i Phillipe’a Soupaulta z 1919 roku.