Paraceratherium

Paraceratherium
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Oligoceen tot Midden-Mioceen
(~ 30 - 16,6 Ma)
Paraceratherium
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Onderklasse:Theria
Infraklasse:Eutheria (Placentadieren)
Orde:Perissodactyla (Onevenhoevigen)
Superfamilie:Rhinocerotoidea
Familie:Hyracodontidae
Geslacht
Paraceratherium
Forster Cooper, 1911
Typesoort
Aceratherium bugtiense
Soorten
  • P. bugtiense
  • P. linxiaense
  • P. orgosense
  • P. prohorovi
  • P. transouralicum
  • P. zhajremensis
Paraceratherium transouralicum
Fossiele vindplaatsen van Paraceratherium
Paraceratherium was veel groter dan latere en tegenwoordige neushoorns.
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Paraceratherium op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Paraceratherium[1][2] is een geslacht van uitgestorven zoogdieren behorend tot de superfamilie van neushoorns. Paraceratherium is misschien identiek aan Indricotherium.

Kenmerken

Geschat wordt dat een volwassen exemplaar een schouderhoogte van 5,5 meter kon bereiken, en inclusief staart twaalf meter lang was. De schedel was anderhalve meter lang. Schattingen van het gewicht variëren erg. Paraceratherium woog waarschijnlijk circa twintig ton. Hoewel Paraceratherium geen hoorn had, wordt deze reusachtige herbivoor tot de neushoorns gerekend.

Reconstructie van een Indricotherium, een dier dat zeer waarschijnlijk veel leek op Paraceratherium.

Fossiele vondsten

Fossielen zijn gevonden in Centraal-Azië en stammen uit het Laat-Oligoceen tot Midden-Mioceen, ongeveer 30 tot 16,6 miljoen jaar geleden.

Bronnen, noten en/of referenties

Literatuur

  • Tao Deng, Xiaokang Lu, Shiqi Wang, Lawrence J. Flynn, Danhui Sun, Wen He und Shanqin Chen: An Oligocene giant rhino provides insights into Paraceratherium evolution. Communications Biology 4, 2021, S. 639, doi:10.1038/s42003-021-02170-6
  • Walter W. Granger und William K. Gregory: Further notes on the gigantic extinct rhinoceros, Baluchitherium, from the Oligocene of Mongolia. Bulletin of the American Museum of Natural History 72, 1936, S. 1–73.
  • Donald R. Prothero: Rhino giants: The palaeobiology of Indricotheres. Indiana University Press, 2013, ISBN 978-0-253-00819-0, S. 1–141.
  • Zhan-Xiang Qiu und Ban-Yue Wang: Paracerathere fossils of China. Palaeontologia Sinica 193 (New Series C, 29), 2007, S. 1–396 (S. 247–386 in Englisch).

Noten

  1. ↑ Paraceratherium. www.prehistoric-wildlife.com. Geraadpleegd op 22-05-2023.
  2. ↑ Fossilworks: Paraceratherium. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 22-05-2023.