Britse Gebarentaal
| Britse Gebarentaal | ||||
|---|---|---|---|---|
| Gebruikt in | Verenigd Koninkrijk | |||
| Gebruikers | 77.000[1] | |||
| Taalfamilie | BANZSL | |||
| Dialecten | Schotse gebarentaal | |||
| Alfabet | Brits handalfabet | |||
| Officiële status | ||||
| Officieel in | erkend in Verenigd Koninkrijk | |||
| Taalcodes | ||||
| ISO 639-3 | bfi | |||
| ||||
De Britse Gebarentaal (in het Engels: British Sign Language, BSL) is de gebarentaal waarmee de leden van de dovengemeenschap in het Verenigd Koninkrijk (Groot-Brittannië) met elkaar communiceren. Er zijn verslagen van gebruik van gebarentaal binnen dovengemeenschappen in Verenigd Koninkrijk die tot 1570 teruggaan.
Geografische spreiding
De taal wordt hoofdzakelijk gebruikt in Engeland en Wales, met een enigszins afwijkende variant in Schotland. In Noord-Ierland worden BSL, de Ierse Gebarentaal en een lokale variant van beiden gebruikt. De Australische (Auslan) en de Nieuw-Zeelandse Gebarentaal zijn verwant aan de Britse Gebarentaal, zodat de gebruikers van deze talen elkaar kunnen begrijpen, tezamen worden ze wel als BANZSL (Brits, Australian and New Zealand Sign Language)[2] aangeduid.
Tweehandige handalfabet
Gebarentalen binnen de BANZSL-groep gebruiken een afwijkend handalfabet, waarin beide handen gebruikt worden en in de hand gespeld wordt (Two-handed manual alphabet). Deze wijze van spellen wordt in communicatie met en tussen doofblinden gebruikt, ook in niet-Britse landen.[3]
| Bronnen, noten en/of referenties |
Mediabestanden
Zie de categorie British Sign Language van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
